An paggibo kaini sarong pagiromdom, arog sa sarong bagay na nakagakod sa saindong kamot o sa saindong angog; magpapagiromdom iyan sa saindo na magpadagos kamo sa pag-adal kan Togon nin Kagurangnan, huli ta ilinuwas niya kamo sa Egipto huli kan saiyang dakulang kapangyarihan.
Giboha akong sarong tanda sa saimong puso, sarong tanda sa saimong braso; huli ta an pagkamoot siring kakosog sa kagadanan, an pag-imon makuri siring sa lulubngan. An mga kikilat kaiyan gabos kikilat nin kalayo, sarong nagkakarabang kalayo.
Maabot an panahon na mag-aawit an mga tawo kan awit na ini sa daga nin Juda: Makosog an samong syudad! An Dios mismo an nagbabantay kan mga kudal kaini!
Mga rubi an gagamiton ko sa pagpatindog kan saimong mga tore, mga karbungko kan saimong mga trangkahan, mahalagang mga bato kan kudal na nakapalibot saimo.
Dai na nanggad madadangog an kadahasan; an saimong daga dai na nanggad makakanamit nin pagkagaba. Ako an magigin kaligtasan asin depensa mo siring sa sarong kudal; oomawon mo ako huli ta ako an nagligtas saimo.
Sa ibabaw nin saimong mga kudal, O Jerusalem, nagbugtak ako nin mga bantay; kaipuhan na dai nanggad sinda mag-alo banggi man o aldaw. Kaipuhan ipagiromdom ninda sa Kagurangnan an saiyang ginibong mga panuga asin dai sinda magtugot na malingawan niya an mga iyan.
Nagsasabi an Kagurangnan, “Mga taga Juda, an saindong mga kasalan isinurat sa paagi kan lansang na pluma; inukit iyan nin sarong pang-ukit na dyamante sa saindong mga puso saka sa mga sungay kan saindong mga altar.
Tinaraman nin Kagurangnan si Hadeng Jehoiakin, na aking lalaki ni Hadeng Jehoiakim nin Juda, “Mantang ako an buhay na Dios, maski pa ika an sakong singsing na pangmarka, huhugkoton taka sa sakong muro.
Sa aldaw na iyan, kukuahon taka, Zerubabel na sakuyang sorogoon, asin ibubugtak takang hade sa ngaran ko. Ika an napili ko.” An Kagurangnan nin mga hukbo an nagtaram.