18 “Kun saimo sanang dinangog an sakong katogonan siring kutana sa sarong salog an saindong katoninongan, asin siring sa mga alon nin dagat an saindong katanosan!
Ipapahiling sato nin Kagurangnan an saiyang kamurawayan. Mag-eerok kita sa kataed nin mga mahiwas na salog saka sapa, alagad dai makakaagi diyan an mga barko kan mga kaiwal.
Siisay an nagtao kan Israel sa mga parasamsam? Bakong an Kagurangnan mismo, na satong pinagkasalaan? Habo tang mamuhay sosog sa saiyang kabotan o magkuyog kan itinao niyang katukdoan.
An kapangganahan ipapadara ko hale sa langit arog sa uran; mabuka an daga tanganing akoon iyan, dangan mamumunga nin hustisya saka katalingkasan. Ako, an Kagurangnan, an magibong mangyari iyan.”
Nag-oogma an Jerusalem huli kan ginibo nin Kagurangnan. Nakakaagid siya sa sarong nobya na nakagubing nin pangkasal. Ginubingan siya nin Dios nin gubing nin kaligtasan saka kapangganahan.
Magtataram ako tanganing pakosogon an boot kan Jerusalem; dai ako magkakaalo sagkod na ligtas na siya, asin nagliliwanag an saiyang kapangganahan siring sa sarong karaba sa pagkabanggi.
Nagsasabi an Kagurangnan, “Dadarahan ko kamo nin nagdadanay na kauswagan; magbubulos pasiring saindo an kayamanan kan mga nasyon siring sa sarong salog na dai nagmamara. Makakaagid kamo sa sarong aki na pinapasuso kan saiyang ina; sa sarong aki na kinikilik kan saiyang ina asin namomotan.
Nagsabi ako, ‘Aradohon nindo asin tanoman nin katanosan an dai pa natatanoman na daga, dangan anihon an mga biyaya na magigin bunga kan saindong pagigin maimbod sako. Panahon na tanganing magbalik kamo sako, an saindong Kagurangnan, asin madatong ako dangan mawaras nin mga biyaya sa saindo.’
“O Jerusalem, Jerusalem! Ginagadan mo an mga propeta asin ginagapo mo an mga sinugo nin Dios saimo! Pirang beses nang boot kong tiriponon an saimong mga aki, arog kan paglukob kan gunakan sa saiyang mga siwo, alagad habo ka!