An Dios, an ilaw nin Israel, magigin sarong kalayo. An banal na Dios nin Israel magigin sarong laad na mahalon kan gabos, maski kan mga binit saka mga tonok sa saro sanang aldaw.
Maabot an aldaw na maawit an mga tawo, “Magpapasalamat ako saimo, Kagurangnan! Anggot ka sako kaidto, alagad rinanga mo ako ngunyan asin bako ka nang anggot sako.
An karatan kan mga tawo naglalaad siring sa kalayo na nakakatutong sa mga binit saka mga tonok. Naglalaad iyan siring sa sarong kalayo sa kadlagan na nagpapaturon nin mahibog na aso.
Ako sana an nakakaaram kan mga plano ko para saindo, mga plano na darahan kamo nin kaginhawahan asin bakong karatan, mga plano na tawan kamo nin paglaom sa saindong huring mga aldaw.
Papatawadon ko an mga karatan na naginibo mo, alagad magigiromdoman mo an mga iyan asin masosopog ka maski sa pagbuka kan saimong ngoso.” An Kagurangnan Dios an nagtaram.
May dara siyang saligsigan nganing saligsigon an gabos na inani. An paroy titiponon niya sa saiyang harong-harong, alagad an ata susuloon niya sa kalayong dai nasisigbo.”
Alagad kun an minatalubo diyan mga tonok saka mga doot, mayong pakinabang an dagang iyan; pwedeng maldisyonon iyan nin Dios; asin sa kataposan, susuloon.
Kaya an Kagurangnan tataong magligtas kan mga tawong diosnon sa mga pagbalo sainda, dangan tataong magpadusa sa mga maraot na tawo sagkod sa Aldaw nin Paghukom.