O Dios, ika an sakong Dios, asin napupungaw ako saimo. An sakong kalag napapaha sa saimo; an sakong hawak naghihidaw saimo, siring sa alang asin mamarang daga na mayo nin tubig.
Alagad papatawadon sana an kasalan nin Israel kun an mga gapo sa paganong mga altar maronot na arog sa tisa, asin mayo nang nagtitindog na altar nin insenso o simbolo kan diosang si Asera.
Kamo gabos na may pagkatakot sa Kagurangnan asin nagkukuyog sa tataramon kan saiyang sorogoon, madiklom man an dalan na saindong linalakawan, alagad magsarig kamo sa Kagurangnan, maglaom kamo sa Dios.
Sa bilog na banggi magtindog ka asin mag-apod sa Kagurangnan; siring sa tubig, iula mo an saimong puso sa atubangan nin Kagurangnan! Makimaherak ka para sa saimong mga aki na nadidismayo sa gutom sa lambang kanto kan tinampo.
“Papabayaan ko an sakong banwaan sagkod na magtios sinda kan maninigo para sa saindang kasalan asin hanapon ninda ako. Tibaad sa saindang pagtios, hingowahon nindang hanapon ako.”
Kan sunod na aldaw, haloy pa bago magsirang an aldaw, nagbangon na si Jesus dangan naghale sa harong. Nagpasiring siya sa lugar na mayong tawo dangan namibi duman.
Kan oras man sanang iyan naglinog nin makosog asin narumpag an ikasampolong kabtang kan syudad; pitong ribo katawo an nagadan. Sa makuring takot kan mga natadang buhay, inomaw ninda an Dios nin langit.