Tinatangisan kan sakong puso an Moab! Nagdudurulag na an mga tawo pasiring sa Zoar, asin sa Eglat-selisiya. An nagkapira nagtuturukad pasiring sa Luhit, nagtatangis mantang naglalakaw; an nagkapira nagdudurulag pasiring sa Horonaim, makosog na naghaharaya.
Kagurangnan, dungawa kami hale sa langit, saen nag-eerok ka sa saimong kabanalan asin kamurawayan. Haen an saimong dakulang pagmakulog sa samo? Haen an saimong kapangyarihan? Haen an saimong pagkamoot asin pagkaherak? Hare kami pagpabayae.
“Israel, ika an aki kong namomotan, an aki na sakong nawiwilihan. Kun nasasambit ko an saimong ngaran, ginigiromdom taka na may pagkamoot. Hinihidaw taka kaya maheherakan taka.
Makulog! Dai ko matatagalan an kulog! Makosog na nagkukutab-kutab an sakong puso! Dai ako pwedeng mag-alo; nadadangog ko an mga trompeta asin an mga kurahaw nin gera.
“Kaya nagmomondo an sakong puso para sa Moab asin para sa mga taga Kir-heres, arog kan sarong tawo na nagtutugtog nin panambitan sa plawta, huli ta mayo na an gabos na kayamanan na sadiri ninda.
“Hilinga, Kagurangnan, an sakuyang kasakitan; an kalag ko nasa kahorasaan. Ronot na an sakuyang puso huli kan sakong mga kasalan. Igwa nin garadanan sa mga tinampo; minsan sa laog nin harong an kagadanan yaon man.
“Mapapabayaan taka daw, O Israel? Matitios ko daw na bayaan ka? Pwede daw na raoton taka siring kan ginibo ko sa Adma, o gibohon saimo an ginibo ko sa Zeboiim? Dai minatugot an sakong puso na gibohon ko iyan! Dakula nin marahay an sakong pagkamoot saimo.
Kun pinapakosog kamo kan buhay diyan ki Cristo, rinaranga kan saiyang pagkamoot, nakikisumaro sa Espiritu, igwa kamo nin pagkaherak asin pakidumamay sa lambang saro,