Siring sa kahoy na mansanas sa tahaw kan kakahoyan sa kadlagan, an sakong namomotan sa tahaw kan ibang kalalakihan. Boot kong danay na magtukaw sa lindong kaiyan, asin mahamis sa sakong pagnamit an bunga kaiyan.
Gigibohon kong magbulos an mga salog sa mga bulod na mayo nin mga kahoy asin magbulos an mga burabod nin tubig sa mga kapantayan. Gigibohon ko na an desyerto magin mga sapa nin tubig asin an mamarang daga magin mga burabod na nagbubulos.
dai na nanggad sinda magugutom o mapapaha. Dai na sinda maaano kan saldang asin kan init kan desyerto, huli ta papangenotan sinda kan namomoot sainda. Dadarahon niya sinda sa mga burabod nin tubig.
huli ta an sakong banwaan naggibo nin duwang kasalan: tinalikodan ninda ako, an burabod nin buhay na tubig, asin naggibo sinda nin mga tangke, may labot na mga tangke na dai nabubugtakan nin tubig.
Saen man magbulos an tubig kan sapa, mapasiring man diyan an gabos na klase nin hayop saka sira. Malilinigan kan tubig na ini an tubig sa Gadan na Dagat, asin saen man magbulos an tubig na ini, magdadara iyan nin buhay.
“Pag-abot kan panahon na iyan,” nagtataram an Kagurangnan nin mga hukbo, “bubukasan an sarong burabod tanganing linigan kaini kan saindang kasalan saka karigsokan an mga kapagarakian ni David asin an mga nag-eerok sa Jerusalem.
“Madya!” an sabi kan Espiritu asin kan Nobya. An makadangog kaini dapat man magsabi, “Madya!” Magdolok an siisay man na napapaha; an nagmamawot, mayong bayad na makakakua kan tubig nin buhay.
huli ta an Kordero na nasa tahaw kan trono iyo an saindang pastor. Dadarahon niya sinda sa mga burabod nin tubig na nagtatao nin buhay, asin papahidon nin Dios an gabos na luha sa saindang mga mata.”
Namibi si Hanna: “An sakong puso nag-oogma sa Kagurangnan; maogma ako huli kan saiyang ginibohan! Mga kaiwal sakong ngingisihan; maogma akong marahay huli kan saiyang tabang!