Pakatapos niyang makihumapot sa mga tawo, pinagbotan niya an mga maawit nin pag-omaw sa Kagurangnan na magsulot kan gubing na pangpyesta, dangan pangenotan an hukbo mantang nag-aawit nin siring: “Omawon an Kagurangnan, huli ta an saiyang pagkamoot nagdadanay sagkod pa man.”
Dangan si Moises asin an mga Israelita nagkanta kaining awit sa Kagurangnan: “An Kagurangnan sakong aawitan huli ta dakulang panggana saiyang nakamtan; mga kabayo asin mga lunad man itinapok niya sa kadagatan.
Kinantahan sinda ni Miriam: “Mag-awit kamo sa Kagurangnan huli ta saiyang nakamtan mamurawayon na kapangganahan. Mga kabayo asin mga lunad man, itinapok niya sa kadagatan.”
Kagurangnan, ika an sakuyang Dios; gagalangan taka asin oomawon ko an saimong ngaran. Huli ta naggibo ka nin makangangalas na mga bagay; maimbod mong pinapangyari an mga plano na minukna mo kaidto pang panahon.
Maabot an panahon na mag-aawit an mga tawo kan awit na ini sa daga nin Juda: Makosog an samong syudad! An Dios mismo an nagbabantay kan mga kudal kaini!
Namibi si Hanna: “An sakong puso nag-oogma sa Kagurangnan; maogma ako huli kan saiyang ginibohan! Mga kaiwal sakong ngingisihan; maogma akong marahay huli kan saiyang tabang!