An Kagurangnan yaon sa saiyang banal na templo; yaon sa langit an saiyang trono. Minamasdan niya an mga tawo saen man na lugar asin aram niya an saindang ginigibo.
Minataram siya, “Magtoninong kamo, asin midbidon nindo na ako iyo an Dios; pinakahalangkaw sa tahaw nin mga nasyon, pinakahalangkaw sa bilog na kinaban.”
Nagsabi an Dios, “Pag-alo kamo asin pagdangog sako, kamo na mga harayong daga! Mag-andam kamo sa pagdara kan saindong kaso sa hukoman; tatawan kamo nin panahon na magtaram. Magtiripon kita tanganing maaraman ta kun siisay an tama.
Kan taon na magadan si Hadeng Uzzias, nahiling ko an Kagurangnan. Nagtutukaw siya sa saiyang trono, halangkaw saka mamuraway, asin an bilog na Templo napapano kan saiyang gubing.
Nagsasabi an Kagurangnan, “An langit iyo an sakong trono asin an kinaban iyo an sakong tungtongan. Anong harong an pwede nindong itugdok para sako; saen na lugar ako magpapahingalo?
Dangoga nindo! An makosog na ribok na idto sa laog kan syudad, an tanog na naghahale sa Templo, iyo an tanog kan pagpapadusa nin Kagurangnan sa saiyang mga kaiwal!
Dangoga nindo ini, kamo gabos na nasyon; hinanyoga nindo ini, kamo gabos na nag-eerok sa daga! Masaksi laban saindo an Kagurangnan Dios. Paghinanyog! Nagtataram siya hale sa langitnon niyang templo.
Harani na an aldaw nin paghukom na gigibohon nin Kagurangnan, kaya mag-alo kamo sa atubangan niya. Nag-aandam an Kagurangnan na idolot bilang sakripisyo an saiyang banwaan, asin inalok niya an mga kaiwal tanganing samsaman an Juda.