Nagtaram an Kagurangnan, “Pakalihis nin siyam na bulan, mabalik ako asin magkakaigwa na nin aking lalaki an saimong agom na si Sara.” Nadangog ini ni Sara na naghihimate sa may pintoan kan tolda, sa likodan kan nagtaram.
Kaya an lugar na idto nginaranan ni Abraham “An Kagurangnan Nagtatao.” Sagkod ngunyan an mga tawo nagsasabi, “Sa bulod nin Kagurangnan, siya nagtatao.”
asin nagsabi, “Minasumpa ako, sa ngaran ko,” olay nin Kagurangnan, “na bebendisyonan taka huli ta dai mo isinayuma an saimong aking lalaki, an bugtong mong aki, kan hagadon ko siya saimo.
Bendisyonan logod an mga aking ini kan anghel na nagligtas sako sa gabos na maraot! Huli sa mga aking ini, mabuhay logod an sakong ngaran asin an ngaran kan sakong mga magurang na si Abraham asin si Isaac! Magkaigwa logod sinda nin dakul na aki, asin dakul na kapagarakian!”
Nagpahiling saiya duman an anghel nin Kagurangnan sa laad nin kalayo na naghahale sa tahaw kan sarong marambong na tinanom. Nahiling niya na nagkakalayo an marambong na tinanom alagad dai man ini nasusulo.
Totoo an sakong panuga, asin dai iyan maliliwat. Tudok sa puso na nanunuga ako sa gabos: Madolok an lambang saro asin maluhod sa sakong atubang patin masumpa sa sako nin kaimbodan.
Sa panahon na iyan, iingatan nin Kagurangnan an mga nag-eerok sa Jerusalem; maski an pinakamaluya sa sainda magigin siring kakosog ni David. An mga kapagarakian ni David an mangengenot sa sainda arog sa sarong anghel nin Kagurangnan, arog sa Dios mismo.
“Pakalihis nin kwarentang taon, nagpahiling ki Moises an sarong anghel sa sarong naglalaad na sadit na kahoy, duman sa kalangtadan na harani sa Bukid nin Sinai.