Nagdapa si Abraham sa daga, alagad napangisi siya kan saiyang isaboot, “Pwede pa daw magkaaki an sarong arog sakong sanggatos na an edad? Pwede pa daw mag-aki si Sara sa edad na nubenta?”
Dangan napano kita nin kaogmahan, nag-awit sa kagayagayahan. Dangan nagsabi an ibang nasyon manongod sato, “Dakulang mga bagay an ginibo sainda nin Kagurangnan.”
Kaya nagsisimbag an Kagurangnan, “Malilingawan daw nin sarong ina an saiyang aki? Dai daw niya mamomotan an omboy na saiyang ipinangidam? Alagad maski malingawan pa nin sarong ina an saiyang aki, dai ko nanggad kamo malilingawan!
Dangan magsasaboot kang, ‘Siisay an nangaki kan gabos na ini para sako? Nagkagaradan na an sakong mga aki asin dai na ako pwedeng mangaki. Itinapok ako asin isinubol sa harayo— siisay an nagpadakula kan kaakian na ini? Ako na sana an natada— saen naghale an mga aki na ini?’”
Jerusalem, kaidto siring ka sa babaeng mayo nin aki, alagad pwede ka nang mag-awit ngunyan asin magkurahaw sa kaogmahan. Huli ta magkakaigwa ka na nin dakul na kaakian ki sa babaeng igwa nin agom!