Nahiling ni David an anghel na nanggagadan kan mga tawo, asin sinabihan niya an Kagurangnan, “Ako an nagkasala. Ako an nakaginibo nin maraot. Ano an naginibo kan mga tawong ini? Ako asin an sakong pamilya an padusahan mo.”
Kun ako maghuyom asin maghingowang lingawan an kulog na sakong namamatean, minabalik sako an gabos kong pagtios tanganing pagiromdomon ako na ibibilang ako nin Dios sa mga may sala.
An puso ko naroronot kan mga pagduhagi, kaya ako nawawaraan nin paglaom. Hinanap ko an pagkaherak, alagad mayo lamang; an mga pararanga, alagad mayo man.
tanganing tawan an mga nagmomondo sa Sion nin kaogmahan saka kagayagayahan embes na kamondoan, nin sarong awit nin pag-omaw embes na sarong panambitan. Makakaagid sinda sa mga kahoy na itinanom mismo nin Kagurangnan. Gigibohon ninda an tama, asin oomawon an Dios huli kan saiyang ginibohan.
Alagad nagsimbag siya, “Tadaw ta nagtatangis kamo asin pinapaluya nindo an boot ko? Andam ako bako sanang magpabilanggo kundi maski magpagadan sa Jerusalem dahel sa Kagurangnan na Jesus.”
Naisip ko na kaipuhan papulion ko saindo an satong tugang na si Epaprodito, na kaiba ko sa trabaho saka sa pakilaban, asin nagin man sorogoon nindo sa pagtabang sako.
Totoo mananggad na naghelang siya na haros magadan na; alagad naherakan siya nin Dios, bako sanang siya kundi ako man, tanganing ikalikay ako sa sunod-sunod na kamondoan.