Siring sa kahoy na mansanas sa tahaw kan kakahoyan sa kadlagan, an sakong namomotan sa tahaw kan ibang kalalakihan. Boot kong danay na magtukaw sa lindong kaiyan, asin mahamis sa sakong pagnamit an bunga kaiyan.
Matarago sinda sa mga lungib sa kagapoan asin sa mga barana kan mga ampas sa pagdulag sa kaanggotan nin Kagurangnan, asin sa saiyang kamurawayan, sa saiyang pagtindog sa pagyugyog kan kinaban.
An lambang saro sa sainda makakaagid sa sarong lugar na pailihan sa doros asin sa sarong lugar na matatagoan kun igwa nin bagyo. Makakaarog sinda sa mga salog na nagbubulos sa desyerto, siring sa lindong nin sarong dakulang gapo sa lugar na mayo nin anoman na masisirongan.
Ginibo niyang matarom siring sa espada an sakong mga tataramon. Sa lindong kan saiyang kamot iningatan niya ako. Ginibo niya ako siring sa sarong bosog, na mapanas asin andam na gamiton.
Ako an nag-unat kan kalangitan asin an nagbugtak kan pundasyon kan kinaban; sinasabihan ko an Jerusalem, ‘Ika an sakong banwaan! Tinawan taka kan sakong katukdoan, asin kamot ko an nag-iingat sa saimo.’”
Ginibo nin Dios, sa paagi ni Cristo, na makipag-olian saiya an gabos na tawo; liningawan niya an mga kasalan ninda. Kami an pinaniwalaan niya kan mensaheng ini nin pakipag-olian.
Nagsabi siya manongod ki Benjamin: “Siya an padangat nin Kagurangnan; inaataman saka binabantayan siya nin Kagurangnan sa bilog na aldaw, patin nag-eerok sa saiyang kaibahan.”