Alagad nahihiling mo; namamasdan mo an kahorasaan asin kasakitan; danay kang andam sa pagtao nin tabang. An dukha minasarig sa saimo; ika an danay na nagtatabang sa mga ilo.
Sa sakong kasakitan nag-apod ako sa Kagurangnan; nag-apod ako sa sakong Dios tanganing tabangan. Nadangog niya an sakong tingog sa saiyang templo; nakaabot sa saiyang pandangog an sakong inagrangay.
huli ta iyo sana iyan an gamit niyang tamong na makakapahimbong kan saiyang hawak. Ano pa an gagamiton niya sa pagkatorog? Kun maghagad siya sako nin tabang, dadangogon ko siya huli ta ako maheherakon.
Tinatawan niya nin katanosan an mga ilo saka mga babaeng balo; namomotan niya an mga dayuhan na nakikihimanwa sa satong banwaan asin tinatawan niya sinda nin pagkakan saka gubing.
Dai nindo siya pagsayumahan sa dahelan na harani na an taon nin pagpatawad kan mga utang. Dai nindo pagtugotan na makalaog sa saindong isip an siring karaot na kaisipan. Kun dai nindo siya pautangon, mareklamo siya sa Kagurangnan laban sa saindo asin makokondenar kamo.
Aroaldaw, bago magsolnop an aldaw, tandanan nindo siya para sa trabaho sa aldaw na iyan, huli ta siya dukha asin iyan an saiyang pinaglalaoman. Kun dai nindo siya bayadan, maagrangay siya sa Kagurangnan laban saindo asin magkakasala kamo.
Dai nindo binayadan an mga nagtatrabaho sa saindong mga oma. Dangoga nindo an saindang mga reklamo! An mga kinurahaw ninda nadangog nin Dios, an Kagurangnan nin mga hukbo.