“Ako an halangkaw asin banal na Dios, na nabubuhay sagkod lamang. Nag-eerok ako sa sarong halangkaw saka banal na lugar, alagad nag-eerok man ako sa kaibahan kan mga tawong mapakumbaba saka nagsosolsol, tanganing ibalik sa sainda an saindang pagsarig asin paglaom.
Sa panahon kan mga pamayong idto, matugdok an Dios nin langit nin sarong kahadean na daing kataposan. Dai nanggad iyan masasakop, alagad pupuhoon kaiyan an gabos na imperyo, asin magdadanay iyan sagkod lamang.
“Dakula nin marahay an mga ngangalasan na ipinahiling niya sato! Mapangyari nanggad an mga milagro na saiyang ginigibo. Sarong daing tapos na kahadean an saiyang kahadean; maghahade siya sagkod pa man.
Tinawan siya nin awtoridad, onra saka kapangyarihan na maghade, tanganing paglingkodan siya kan mga tawo sa gabos na nasyon, rasa asin lengwahe. Magdadanay an saiyang awtoridad, asin mayo nin kataposan an saiyang kahadean.
An kapangyarihan saka kadakulaan kan gabos na kahadean sa daga itatao sa mga banal kan Kahorohalangkaweng Dios asin magigin mayong tapos an saindang kapangyarihan sa paghade, patin paglilingkodan saka kukuyogon sinda kan gabos na pamayo.”