Sa atubang kan saimong banwaan binanga mo an dagat, kaya nag-agi sinda sa mamarang daga sa tahaw kan dagat. An mga nagralamag sainda linamos mo sa hararom na dagat, siring sinda sa gapo na nag-irarom sa anggot na mga katubigan.
Siya an nagpapaitaas kan mga panganoron hale sa mga poro kan daga; an naggigibo nin kikilat para sa uran, asin an nagpapaluwas kan mga doros hale sa saiyang mga sarayan.
Inunat ni Moises an saiyang kamot sa tangod kan dagat, asin pinabalik nin Kagurangnan an dagat sa paagi nin makosog na doros hale sa sirangan. Sa bilog na banggi naghoyop an doros asin an dagat nagin mamarang daga; nabanga an tubig.
Siisay an nagsakat sa langit dangan naghilig? Siisay an nakapugol kan doros sa saiyang mga kamot? Siisay an nakapatos kan katubigan sa sarong pedaso nin tela? Siisay an nagbugtak kan mga pagdolonan kan kinaban? Siisay siya, kun aram mo? Siisay an saiyang aking lalaki?
Papamarahon nin Kagurangnan an dagat nin Egipto, asin madara siya nin mainit na doros tanganing pamarahon an Salog nin Eufrates, dangan pito sanang sadit na mga salog an saiyang itatada, tanganing pwedeng bumalyo diyan na naglalakaw an siisay man.
Sa pagboot niya minahagubohob an mga tubig sa kaitaasan; tinitipon niya an mga panganoron hale sa mga poro kan daga. Pinapasilyab niya an kikilat sa tahaw kan uran asin pinapaluwas niya an doros hale sa saiyang mga sarayan.
An Dios iyo an naggibo kan kabukidan asin an naglalang kan mga doros. Ipinapahayag niya an saiyang kaisipan sa tawo; ginigibo niyang banggi an aldaw. Naglalakaw siya sa mga alitoktok kan kinaban. Iyo ini an saiyang ngaran: an Kagurangnan, an Dios nin mga hukbo!
an ginibo niya sa bilog na hukbo kan Egipto, kaiba an saindang mga kabayo saka mga karwahe, kan lamoson dangan gadanon sinda nin Kagurangnan sa Dagat na Pula, kan lamagon ninda kamo.