“Tumindog ka, O Kagurangnan Dios, asin kaiba an Kaban nin Tipan, an tanda kan saimong kapangyarihan, lumaog ka sa Templo dangan mag-erok ka digdi sagkod lamang. Magubingan logod nin kaligtasan, Kagurangnan, an saimong kapadian, asin mag-ogma logod an mga banal sa saimong karahayan.
Alagad an danay na pagkamoot nin Kagurangnan sagkod lamang para sa mga tawong may pagkatakot saiya; an saiyang katanosan magdadanay sa gabos na henerasyon;
Kun paanong an kalangitan mas halangkaw ki sa daga, siring man an sakong mga paagi sa saindong mga paagi asin an sakong mga kaisipan sa saindong mga kaisipan.
An kapantayan na ini na minabanga kan bukid iyo an saindong aagihan sa pagdulag. Madulag kamo arog kan mga ginikanan nindo kan maglinog sa panahon ni Hadeng Uzzias nin Juda. Dangan madatong an Kagurangnan na sakong Dios, kaiba an gabos niyang mga anghel.
kaya bako nang ako an nabubuhay, kundi si Cristo an nabubuhay sako. An buhay kong ini ngunyan ipinamumuhay ko huli sa pagtubod sa Aki nin Dios, na namoot sako dangan nagtao kan saiyang buhay para sako.
Ilinigtas kita ni Cristo sa maldisyon na dara kan Katogonan. Siya an minaldisyon embes na kita, huli ta nasusurat, “An siisay man na binitay sa kahoy minaldisyon.”
Mayong makakanegar na totoong dakulang misteryo an satong relihiyon: Nagpahiling siya kan siya nagin tawo, pinatotoohan siya kan Espiritu Santo, asin nahiling kan mga anghel. Ipinaghulit siya sa mga nasyon, tinubod sa bilog na kinaban, dinara sa kamurawayan.