Dai nakakapagpauran an mga dios-dios kan mga nasyon; maski na an langit dai nakakapahulog nin uran. Ibinubugtak mi saimo an samong paglaom, O Kagurangnan na samong Dios, huli ta ika an naggigibo kaini gabos.
Dai nanggad nindo inisip na omawon ako maski ngani ako an minapadara saindo nin uran sa tamang panahon saka minapaabot kan panahon nin pag-ani sa lambang taon.
“Bebendisyonan ko sinda asin tutugotan na mag-erok sa palibot kan sakong banal na bulod. Papadarahan ko sinda duman nin uran sa tamang panahon; an uran na iyan magigin sarong bendisyon.
Alagad danay siyang nagpapahiling nin mga patotoo tanganing mamidbidan nindo siya sa paagi kan mga karahayan na ginigibo niya: pinapadarhan niya kamo nin uran, tinatawan nin marahay na ani sa tamang panahon saka tinatawan pa niya kamo nin kakanon asin pinapano nin kaogmahan an saindong puso.”
Hale sa saiyang mayaman na sarayan sa langit, ipapadara niya an uran sa tamang panahon asin bebendisyonan niya an gabos nindong gibo. Kaya magpapautang kamo sa dakul na nasyon alagad dai kamo mangungutang.
Kaya, mga tugang, maging matinios kamo sagkod na mag-abot an Kagurangnan. Hilinga nindo an paratanom na matinios na naghahalat kan mahalagang bunga kan daga; matinios na naghahalat kan enot asin huring uran!