Maski nagtotorog ako, mata an sakong puso. Nangatorogan akong nagtoktok sa pintoan an sakong namomotan. Palaoga ako, sakong namomotan, sakong pagkamoot, sakong salampati. Dumog an sakong payo kan ambon, asin an sakong buhok kan tonog nin kabanggihon.
Dangan an sakong ngabil dinutaan kan anghel, na nakakaagid sa sarong lalaki, asin nakataram ako. Sinabihan ko siya, “Kagurangnan, pinapanluya ako kan bisyon na ini kaya dai ko napapaontok an sakong pagtakig.
Nadadangog ko an gabos na ini, asin tinatakigan ako; an sakong ngabil nagkikimigkimig sa takot. Nanluluya an sakong hawak, asin nagkakasiringkog an sakong mga bitis. Daing girong na hahalaton ko an pag-abot kan panahon na papadusahan nin Dios an nagsasalakay sato.
Maski grabe an tungka ni Pedro saka kan mga kairiba niya, pinirit nindang dai magkatorog, kaya nahiling ninda an kamurawayan ni Jesus asin an duwang lalaking kaiba niya.
Kan mahiling ko siya, garo gadan akong natumba sa pamitisan niya. Alagad dinutaan niya ako kan saiyang toong kamot saka sinabihan ako, “Dai ka matakot! Ako an enot asin an huri;