Kun kita nabubuhay, nabubuhay kita para sa Kagurangnan; kun kita nagagadan, nagagadan kita para sa Kagurangnan. Kaya, mabuhay man kita o magadan, sadiri kita kan Kagurangnan.
Sa bilog mong makakaya, gibohon mo an anoman na trabaho, huli ta mayo nin anoman na trabaho, kaisipan, pakaaram o kadonongan sa kinaban kan mga gadan, an lugar na saimong padudumanan.
Ngunyan na malinig na an saindong buhay huli sa pagkuyog kan katotoohan, dangan igwa na kamo nin tunay na pagkamoot sa kapwa nindo mga paratubod, magkaminorootan kamo nin tudok sa puso.
An naglilihi nin aldaw, naglilihi sa pag-omaw sa Kagurangnan. An nagkakakan nin karne, nagkakakan kaiyan sa pag-omaw sa Kagurangnan, huli ta nagpapasalamat siya sa Dios para sa kakanon. An dai nagkakakan kaiyan, nag-omaw sa Kagurangnan asin nagpapasalamat sa Dios.
Pagkatapos kan gabos na ini, an Juda, an bakong maimbod na tugang nin Israel, nagsagin-sagin na nagbalik sako alagad bakong tudok sa puso an saiyang pagbalik. Ako, an Kagurangnan, an nagtaram.”
“Kun nag-aayuno kamo, dai kamo magpahiling nin mamondong lalawogon arog kan ginigibo kan mga parasagin-sagin. Nagpapahiling sindang garo gutom tanganing maaraman kan mga tawo na nag-aayuno sinda. Sa katotoohan sinasabihan ko kamo, inako na ninda an balos!