Sabihi ako, sakong namomotan, saen na pasabsaban mo dadarahon an saimong mga hayop? Saen mo sinda papahingaloon sa kainitan nin aldaw? Tadaw ta kaipuhan hanapon taka sa kaibahan kan ibang pastor sa tahaw kan mga hayop?
Pagmata, amihan na doros, asin madya, habagat na doros! Paghoyop sa sakong tatamnan; warakan an hamot kaiyan. Padoloka sa saiyang tatamnan an sakong namomotan asin pakakana kan mga piling bunga kaiyan.
Nagduman ako sa tatamnan nin mga kahoy na almendras tanganing hilingon an sadit na mga tinanom sa kapantayan, tanganing hilingon kun nagdahon na an mga balagon asin kun namurak na an mga granada.
Nagduman sa saiyang tatamnan an sakong namomotan, sa tatamnan nin mga pahamot, tanganing pasabsabon sa tatamnan an saiyang mga hayop, asin tanganing magkua nin mga lirio.
An sakong ubasan, an sadiri ko, para sako sana; ika, O Solomon, saimo na an sangribong pedaso nin plata, asin kamong mga paraoma, an dos syentos bilang saindong kahirasan.
Tinugotan ni Jefta an saiyang aki na maglakaw sa laog nin duwang bulan. Nagduman siya asin an saiyang mga katood sa kabukidan asin nagmondo huli ta magagadan siya na sarong birhen.