“Mayo logod nin uran o ambon na maghugpa sa kabubuldan nin Gilboa; danay logod na mayong magtalubo sa saiyang kaomahan! Huli ta nadigtaan duman an kalasag kan maiisog; an kalasag ni Saul dai na nagkikinang sa lana.
Darakulang panggana itinatao niya sa saiyang hade; danay na pagkamoot an ipinapahiling niya sa saiyang linahidan, ki David asin sa kapagarakian kaini sagkod pa man.
Si Ezer na aking lalaki ni Jesua, na kagsakop kan Mizpa, iyo an naghirahay kan sunod na kabtang na kahampang kan lugar na sarayan kan mga armas, sagkod sa pagliko kan kudal;
An samong mga aking lalaki magtalubo logod na masarig arog kan mga tinanom. An samong mga aking babae gumayon logod arog kan mga harigi, na samno sa mga kanto nin sarong palasyo.
An saimong liog garo toreng marpil. An saimong mga mata garo mga sapa nin Hesbon, sa may trangkahan nin Bat-rabbim. An saimong dungo garo tore nin Lebanon, na minadungaw sa Damasco.
Ako sarong kudal, asin an sakong mga suso iyo an mga tore kaiyan. Nakakaaram an sakong namomotan na sa kaibahan niya nakakanumpong ako nin kaogmahan asin katoninongan.
Ika, Jerusalem, iyo an lugar saen an Dios, arog sa sarong pastor sa bantayan, nagmamasid kan saiyang banwaan. Ika iyo man giraray an magigin pangenot na syudad kan kahadean na sadiri mo kaidto.
Habo na siyang magpasakop ki Cristo na iyo an payo kan hawak. Si Cristo an nagpapakosog kan bilog na hawak na nagkakasararo huli kan mga ngalongaloan saka mga ugat; asin nagtatalubo iyan sosog sa boot nin Dios.