Nagdadangog ako kan itinataram nin Dios na Kagurangnan, huli ta ipinapahayag niya an katoninongan sa saiyang banwaan, sa saiyang mga banal, na dai na mabalik sa saindang kasombikalan.
Naghihinog na an bunga kan higera; namumurak na an mga balagon, dara kan doros an saindang parong. Kaya madya, sakong namomotan; sakong padangat, umiba ka sako.
Maski nagtotorog ako, mata an sakong puso. Nangatorogan akong nagtoktok sa pintoan an sakong namomotan. Palaoga ako, sakong namomotan, sakong pagkamoot, sakong salampati. Dumog an sakong payo kan ambon, asin an sakong buhok kan tonog nin kabanggihon.
Kan si Jesus naglalakaw pakahale sa lugar na idto, nahiling niya an sarong parasingil nin buhis na an ngaran Mateo, nagtutukaw sa pinagsisingilan nin buhis. Inapod siya ni Jesus, “Sumunod ka sako.” Nagtindog si Mateo asin nagsunod ki Jesus.
“Madya!” an sabi kan Espiritu asin kan Nobya. An makadangog kaini dapat man magsabi, “Madya!” Magdolok an siisay man na napapaha; an nagmamawot, mayong bayad na makakakua kan tubig nin buhay.