Kun dai mo aram an lugar, pinakamagayon sa mga babae, lakaw asin sunoda an gira kan mga hayop; maghanap ka nin masasabsaban para sa saimong mga kanding harani sa mga tolda kan mga pastor.
Naghihinog na an bunga kan higera; namumurak na an mga balagon, dara kan doros an saindang parong. Kaya madya, sakong namomotan; sakong padangat, umiba ka sako.
Magayon ka nin marahay, sakong namomotan! Sa pagkamoot, nagkikinang nin marahay an saimong mga mata sa likod kan saimong belo. Nagsasayaw an saimong buhok arog sa mga kanding na naglulukso paibaba kan mga bulod nin Gilead.
Mahamis nin marahay an saimong pagkamoot, sakong namomotan asin sakong agom. Orog karahay an saimong pagkamoot ki sa arak; asin an parong kan saimong pahamot ki sa arin man na pahamot.
An saiyang mga mata magagayon siring sa mga salampati sa kataed kan mga burabod nin tubig, mga salampati na kinarigos nin gatas asin nagtitindog sa may sapa.
Maski nagtotorog ako, mata an sakong puso. Nangatorogan akong nagtoktok sa pintoan an sakong namomotan. Palaoga ako, sakong namomotan, sakong pagkamoot, sakong salampati. Dumog an sakong payo kan ambon, asin an sakong buhok kan tonog nin kabanggihon.
Minahapot kamo kun tano ta habo na niyang akoon an mga iyan. Huli ta aram niya na linapas nindo an saindong panuga sa babaeng inagom nindo kan mga hoben pa kamo. Siya an saindong kaiba, asin linapas nindo an saindong panuga saiya maski nanuga kamo sa atubangan nin Dios na magigin maimbod saiya.