An mga tawo matarago sa mga lungib sa kagapoan asin sa mga kalot sa daga, sa pagdulag sa kaanggotan nin Kagurangnan, asin sa saiyang kamurawayan sa saiyang pagtindog sa pagyugyog kan kinaban.
Dinaya ka kan saimong kapalangkawan. Mayo nin natatakot saimo, arog kan iniisip mo. Nag-eerok ka sa mga lungib sa kagapoan, na nasa kaitaasan kan bukid. Alagad maski nag-eerok ka sa halangkaw na lugar arog kan agila, ibababa ka nin Kagurangnan. An Kagurangnan an nagtaram.”
Maski pa masakat kan Babilon an langit saka makatugdok duman nin makosog na bantayan, mapadara ako nin mga tawo tanganing raoton iyan. Ako, an Kagurangnan, an nagtaram.”
Dangan ihuhulog taka sa kinaban nin mga gadan sa kaibahan kan mga tawong nabuhay kan suanoy na panahon. Mag-eerok ka diyan sa kaibahan kan mga gadan, sa tahaw kan suanoy na mga gaba. Huli kaiyan, dai ka na pag-eerokan, ni magkakaigwa nin lugar sa daga kan mga nabubuhay.
Kaya magpoon ngunyan, maski marahay an patubig, mayo nang kahoy na mahalangkaw nin marahay saka mapaabot kan saiyang poro sa mga panganoron. Gabos iyan magagadan arog sa mga tawo; gabos natatalaga sa pakiiba sa mga yaon sa kinaban nin mga gadan.”