Garo man sana siya nagkakan nin abo. Linagalag siya kan saiyang lolong na isip; dai na siya matatabangan. Dai niya aakoon na an ladawan na saiyang kapot bako man talaga dios.
Kaya papadarahan ko sinda nin kapahamakan—an mga bagay mismo na saindang kinakatakotan—huli ta mayo nin nagsimbag kan ako mag-apod, o naghinanyog kan ako magtaram. Pinili ninda an pagsombikal sako asin an paggibo nin maraot.”
Dangan nagsabi ako, “Kagurangnan Dios, totoong dinaya mo an mga taga Jerusalem! Sinabi mo na magkakaigwa nin katoninongan, alagad sarong espada an nakabingat sa saindang mga halonan.”
“Kun an sarong propeta nadagkang magtao nin salang kasimbagan, nangyari iyan huli ta ako, an Kagurangnan, an nagdagka saiya. Hahaleon ko siya sa sakuyang banwaan nin Israel.
Bakong totoo an mga bisyon na nahihiling nindo, asin kaputikan an mga ipinapahayag nindo. Tampalasan saka maraot kamo; nagdadangadang na an saindong aldaw, an aldaw kan huring pagpadusa saindo. Mahugpa sa saindong mga liog an espada.
Maliwanag an sinasabi kan Espiritu na sa mga huring panahon may mga tawo na mabaya sa pagtubod, asin masunod sa mga madayang espiritu saka mga katukdoan nin mga demonyo.