Kun aldaw ipinapahiling nin Kagurangnan an danay niyang pagkamoot; dangan kun banggi yaon sako an saiyang awit, sarong pamibi sa Dios nin sakuyang buhay.
Magpoon sa sirangan sagkod sa solnopan, an saiyang dakulang kapangyarihan, katatakotan kan gabos. Maabot siya siring sa sarong masulog na salog, arog sa sarong makosog na doros.
Kun an mga tawo nagsasabi, “An gabos matoninong saka mayong pag-alaman,” dangan biglang maabot an kapahamakan sainda! Maabot iyan arog kan kulog na namamate kan babaeng madali nang mangaki; dai ninda iyan madudulagan.
Dangan nagdolok sako an saro kan pitong anghel na may pitong mangko asin nagsabi, “Madya, ipapahiling ko saimo an padusa kan pinakamaraot na babae—an dakulang syudad na nakatugdok harani sa dakul na salog.
Nagsabi pa sako an anghel, “An nahiling mong mga tubig na natutukawan kan maraot na babae iyo an mga banwaan, mga katawohan, mga rasa asin mga lengwahe.