3 An sakong Dios, gapo na sakong pailihan; siya an sakong kalasag, sakong katabang, sakong bantayan, sakong paraligtas; ilinigtas niya ako sa kadahasan.
Pakatapos kan mga pangyayaring ini, nagtaram an Kagurangnan ki Abram sa sarong bisyon, “Dai ka matakot, Abram. Ako an saimong kalasag; dakula nin marahay an saimong magigin premyo.”
asin ilinigtas niya ako sa sakuyang mga kaiwal. Kagurangnan, pinapanggana mo ako laban sa sakuyang mga kaiwal, asin ilinigtas mo ako sa mga madahas na tawo.
Darakulang panggana itinatao niya sa saiyang hade; danay na pagkamoot an ipinapahiling niya sa saiyang linahidan, ki David asin sa kapagarakian kaini sagkod pa man.
Siya an danay kong pagkamoot, an sakong parasurog, sakong pailihan asin paraligtas, an kalasag na sakong sinasarigan. Dinadaog niya an mga nasyon na sakop ko.
Alagad aawiton ko an saimong kosog; sa pagkaaga aawiton ko an danay mong pagkamoot sa makosog na tingog. Huli ta ika nagin sarong bantayan para sako, sarong pailihan sa panahon nin sakong kasakitan.
An Kagurangnan iyo an samong parasurog asin mamurawayon na hade; benebendisyonan niya kami nin karahayan asin onra. Karahayan dai niya isasayuma sa mga naggigibo nin matanos.
An Kagurangnan an sakong kosog asin awit, siya an sakong kaligtasan; siya an sakong Dios, kaya sakong oomawon; Dios nin sakong ama, kaya sakong papalangkawon.
An Dios an sakong kaligtasan; magsasarig ako saiya asin dai matatakot, huli ta an Kagurangnan Dios iyo an sakong kosog asin awit; siya an sakong nagin kaligtasan.”
An lambang saro sa sainda makakaagid sa sarong lugar na pailihan sa doros asin sa sarong lugar na matatagoan kun igwa nin bagyo. Makakaarog sinda sa mga salog na nagbubulos sa desyerto, siring sa lindong nin sarong dakulang gapo sa lugar na mayo nin anoman na masisirongan.
Madya asin daraha nindo an saindong kaso sa hukoman; tugoteng magpaharapot-hapot an mga isinumbong. Siisay kaidto an naghula kun ano an mangyayari? Bakong ako, an Kagurangnan, an Dios na nagliligtas kan saiyang banwaan? Pwera sako mayo na nin ibang dios.
Kagurangnan, ika an nag-iingat sako asin nagtataong kosog; tinatabangan mo ako sa panahon nin kasakitan. Hale sa mga poro kan kinaban madolok saimo an mga nasyon saka masabi, “An mga dios kan samong mga ginikanan gabos mayong halaga.
Ako an Kagurangnan nin mga hukbo, an Dios nin Israel; hinanyoga an sakong sasabihon: Paoontokon ko sa lugar na ini an mga tingog nin kaogmahan asin kagayagayahan saka an maogmang tingog kan mga bagong kasal. An pagkaotob kan mga bagay na ini mahihiling kan mga tawo digdi.
“An Kagurangnan an saindong paraligtas, sa gabos niyang gibo, matanos asin mayong kakulangan. Dios na maimbod asin mayong karatan; matanos siya asin banal.
Paladan ka, O Israel! Mayo nin arog saimo, banwaan na ilinigtas nin Kagurangnan. Siya iyo an kalasag kan saimong tabang, an saimong espada nin kapangganahan. Madolok asin makikimaherak saimo an mga kaiwal, alagad sinda saimong titimaktimakan.
Namibi si Hanna: “An sakong puso nag-oogma sa Kagurangnan; maogma ako huli kan saiyang ginibohan! Mga kaiwal sakong ngingisihan; maogma akong marahay huli kan saiyang tabang!