Kan nubenta y nuebe na an edad ni Abram, nagpahiling saiya an Kagurangnan asin nagtaram saiya, “Ako an Makakamhan na Dios; kuyogon mo ako asin danay mong gibohon an matanos.
Iyo ini an istorya ni Noe. Nagkaigwa siya nin tolong aking lalaki: si Sem, si Ham asin si Jafet. Si Noe iyo sana an matanos na tawo kan panahon niya. Naglakaw siya sa kaibahan nin Dios;
Tinaraman nin Kagurangnan si Noe, “Lumaog ka sa arka kaiba an bilog mong pamilya huli ta ika sana an nahiling kong naggigibo nin matanos sa henerasyon na ini.
Hinanyoga, Kagurangnan, an sakong pakimaherak para sa katanosan; himatea an sakuyang inagrangay! Dangoga an sakong pamibi, na gikan sa ngoso na mayo nin daya.
An Kagurangnan iyo an samong parasurog asin mamurawayon na hade; benebendisyonan niya kami nin karahayan asin onra. Karahayan dai niya isasayuma sa mga naggigibo nin matanos.
Kaya huli ta aram mi kun ano an kahulogan kan pagkatakot sa Kagurangnan, sinasadol mi an mga tawo. Aram nin Dios an pagkatawo mi; naglalaom ako na midbid man nindo ako nin marahay.
Alagad ngunyan, huli kan pagkagadan kan saiyang Aki, ginibo kamo nin Dios na mga katood niya, tanganing magin kamong banal, malinig, saka daing digta sa atubang niya.
Kaya huli ta napapalibotan kita nin kadakul na saksi, haleon ta na an gabos na bagay na nakakaolang, saka an kasalan na nakakapurupot sato, dangan padagos tang dalaganon na daing ontok an ipinapadalagan sato.