Kaya nagpadagos sa paglakaw si David asin an saiyang mga tawohan. Dai nag-ontok si Simei; naglakaw siya sa gilid kan bulod asin ipinadagos an pagmaldisyon, an paggapo, asin an pagtapok nin alpog ki David saka sa mga kaibahan kan hade.
Tibaad nadangog nin Kagurangnan na saimong Dios an gabos na tataramon kan opisyal na sinugo kan emperador nin Asiria tanganing pag-olog-ologon an Dios na buhay; padusahan niya logod an nagtaram. Kaya ipamibi mo kaming kadikit na natatada.”
Alagad nahihiling mo; namamasdan mo an kahorasaan asin kasakitan; danay kang andam sa pagtao nin tabang. An dukha minasarig sa saimo; ika an danay na nagtatabang sa mga ilo.
Alagad dai si Balaam dinangog nin Kagurangnan na saindong Dios, asin an saiyang maldisyon ginibo nin Kagurangnan na magin bendisyon huli ta namotan niya kamo.
Kamo na nagtitios tatawan niya nin kapahingaloan kaiba nyamo, pagdatong kan Kagurangnan na Jesus hale sa langit sa naglalaad na kalayo kaiba an saiyang mapangyaring mga anghel,
Dinisiplina kita kan satong mga ama sa daga sa halipot na panahon, siring sa pagmarahayon ninda; alagad an Dios minagibo kaiyan para sa satong karahayan, tanganing magkaigwa kita nin kahirasan sa saiyang kabanalan.
Nagsumpa si Hanna, “O Kagurangnan nin mga hukbo, hilinga an pagtios ko an saimong sorogoon, asin giromdoma ako! Hare ako paglingawe! Kun tawan mo ako nin aking lalaki, nanunuga ako na lalaenon ko siya para saimo sa bilog niyang pagkabuhay asin dai nanggad puputolon an saiyang buhok.”