Nagpadagos si Abraham, “Patawada ako, Kagurangnan, ta nangahas akong makiolay saimo, ako na saro sanang tawo asin mayo nin deretso na magsabi nin ano man.
Giraray nagpadagos si Abraham, “Dai ka logod maanggot sako, Kagurangnan, huli ta ini na sana an sasabihon ko. Halimbawa sampolo sana nanggad an makua?” Nagsimbag an Kagurangnan, “Dai ko raraoton an syudad kun may makua akong sampolo.”
Nagsabi an babae, “Pamibian man sa Kagurangnan na saimong Dios, na an sakong kadugo dai na magbalos tanganing an natatada kong aki dai na niya gadanon.” Nagsimbag si David, “Isinusumpa ko sa ngaran kan buhay na Kagurangnan na mayo maski sarong buhok kan aki mong lalaki an matatakdag sa daga.”
Nagsabi an babae, “Tadaw ta nagibo mo ining karatan laban sa banwaan nin Dios? Sa pagtao mo kaining hatol, ika mismo an naghatol sa sadiri mo huli ta dai mo pa itinutugot na makapuli an saimong aking lalaki.
Nagduman si Joab asin hinapot kan babae, “Ika si Joab?” “Iyo,” an simbag ni Joab. Dangan nagsabi an babae, “Dangoga an sasabihon ko.” Nagsimbag si Joab, “Nagdadangog ako.”
“Kagurangnan, kun minareklamo ako saimo, pinapatotoohan mo na matanos ka. Alagad hahapoton taka manongod sa hustisya. Tadaw ta nag-uuswag an mga maraot na tawo? Tadaw ta minayaman an mga madaya?