Laen pa kaiyan, nagbugtak si Jehosafat sa Jerusalem nin mga Levita, mga padi dangan mga pamayo nin pamilya bilang mga hukom kan mga kaso manongod sa paglapas kan Katogonan nin Kagurangnan, asin manongod sa mga kaso nin mga namamanwaan na dapat husayon.
Laen pa kaiyan, magpili ka nin mga tawong maninigo, may pagkatakot sa Dios, mapapaniwalaan asin dai masusuholan. Gibohon mo sindang pamayo nin mga rinibong tawo, ginatos, maningkwenta, asin manampolo.
Alagad ngunyan sinasabihan ko kamo: an maanggot sa saiyang tugang (na mayo nin dahelan), huhukoman; an mag-insulto sa saiyang tugang, dadarahon sa Konseho. An magsabing, ‘Mayo kang pakinabang!’ ihuhulog sa impyerno.
Dai kamo magpaorog sa kiisay man; hukoman nindo nin matanos an gabos, maski siisay siya. Dai kamo matakot sa kiisay man, huli ta hale sa Dios an paghukom na itatao nindo. Kun an kaso dipisil para saindo, darahon nindo sako, asin ako an madesisyon kaiyan.’