Namomotan nin Kagurangnan an katanosan; dai niya papabayaan an saiyang mga banal. Aatamanon niya sinda sagkod lamang, alagad papahaleon sa daga an mga aki kan tampalasan.
Kun mag-agi ka sa hararom na katubigan, kaibahan mo ako; dai ka madadaog kan saimong mga kasakitan. Kun mag-agi ka sa kalayo, dai ka masusulo; dai ka maaano kan mga masakit na pagbalo.
Dai ka na nanggad aapodon “Pinabayaan,” o aapodon an saimong daga na “Babaeng Sinuhayan.” “An Dios Nawiwili Saiya,” an saimong magigin bagong ngaran. An saimong daga aapodon “Maogmang Pag-inagoman,” huli ta nawilihan ka nin Kagurangnan asin makakaagid siya sa agom na lalaki kan saimong daga.
Maski dai namumurak an mga poon nin higera asin an mga ubas mayo nin bunga, maski dai makakua nin lana nin oliba asin an kaomahan dai mamunga, maski magkagaradan an gabos na karnero asin mawaraan nin laog an mga laoman nin hayop,
Giromdoma an itinaram ko saindo: ‘Mayong oripon na mas dakula pa ki sa saiyang kagurangnan.’ Kun pinasakitan ninda ako, papasakitan man ninda kamo; kun kinuyog ninda an sakong mga katukdoan, kukuyogon man ninda an mga katukdoan nindo.
Siisay an makakapasuhay sato sa pagkamoot ni Cristo? Makapasuhay daw sato an kahaditan, o kadipisilan, o pagpasakit, o kagutoman, o kaya kadukhaan, o pag-alaman, o kagadanan?
Maglikay kamo sa pagkamoot sa kwarta; makontento kamo kan nasa saindo, huli ta an Dios nagtaram, “Dai taka nanggad tatalikodan; dai taka nanggad pababayaan.”