“Dai mo pagkulogan an aki o paggibohan nin ano man,” an sabi kan anghel. “Ngunyan, aram ko nang igwa kang pagkatakot sa Dios, huli ta dai mo isinayuma an saimong bugtong na aki kan hagadon ko siya saimo.”
Dangan sinabihan ni David an katiriponan, “Omawon nindo an Kagurangnan na saindong Dios!” an bilog na katiriponan nag-omaw sa Kagurangnan, an Dios nin saindang mga ginikanan, nagduko kan saindang payo asin nagsamba sa Kagurangnan saka nagtaong galang sa hade.
An pagkatakot sa Kagurangnan iyo an kapinonan nin kadonongan; igwa nin marahay na pakasabot an mga naggigibo kaiyan. An saiyang kaomawan magdadanay sagkod pa man!
Namomotan kong mga tugang, an gabos na panugang ini para sato. Kaya linigan ta an satong sadiri sa mga bagay na nakakaati sa satong hawak asin kalag. Mamuhay kitang tunay na banal, na may pagkatakot sa Dios.
Dai kamo maggibo nin anoman para sana sa sadiring karahayan o tanganing maghambog; kundi sa kapakumbabaan, ibilang nindo na mas marahay an iba ki sa saindo.
Ngunyan na malinig na an saindong buhay huli sa pagkuyog kan katotoohan, dangan igwa na kamo nin tunay na pagkamoot sa kapwa nindo mga paratubod, magkaminorootan kamo nin tudok sa puso.
Siring man, kamong mga hoben dapat magpasakop sa mga gurang saindo. Kamo gabos magpatarabang-tabang na may kapakumbabaan, huli ta nasasabi sa kasuratan, “Habo an Dios sa mga mapaabaw-abaw, alagad benebendisyonan niya an mga mapakumbaba.”
“Nagkasala ako,” an simbag ni Saul. “Maski siring, pahilingan man giraray sa mga lider kan sakong banwaan asin sa bilog na Israel na ginagalangan mo ako. Mag-iba ka sako tanganing makapagsamba ako sa Kagurangnan na saimong Dios.”