Masarabi an sakong mga tolang, “Siisay an makakaarog saimo, Kagurangnan? Iliniligtas mo an mga maluya, sa mga mas makosog sainda; an mga dukha, sa nang-aapi sainda.”
An puso ko naroronot kan mga pagduhagi, kaya ako nawawaraan nin paglaom. Hinanap ko an pagkaherak, alagad mayo lamang; an mga pararanga, alagad mayo man.
Nag-oogma an Jerusalem huli kan ginibo nin Kagurangnan. Nakakaagid siya sa sarong nobya na nakagubing nin pangkasal. Ginubingan siya nin Dios nin gubing nin kaligtasan saka kapangganahan.
tanganing tawan an mga nagmomondo sa Sion nin kaogmahan saka kagayagayahan embes na kamondoan, nin sarong awit nin pag-omaw embes na sarong panambitan. Makakaagid sinda sa mga kahoy na itinanom mismo nin Kagurangnan. Gigibohon ninda an tama, asin oomawon an Dios huli kan saiyang ginibohan.
Alagad sinabihan sinda kan anghel, “Dai kamo matakot! May dara akong marahay na bareta para saindo na magtatao nin dakulang kaogmahan sa gabos na tawo.
Arog kamo kaiyan: mamondo kamo ngunyan, alagad mahihiling ko kamo liwat, asin an saindong puso mapapano nin kaogmahan na dai maaagaw saindo nin siisay man.
Sinabi ko ini saindo tanganing magkaigwa kamo nin katoninongan huli kan saindong pakikisumaro sako. Magkakaigwa kamo nin kasakitan digdi sa kinaban; alagad pakosoga an saindong boot, huli ta nadaog ko an kinaban!”
Pinakosog ninda an boot kan mga paratubod asin sinadol na magdanay sa pagtubod. Sinabihan pa ninda an mga parasunod, “Kaipuhan mag-agi kita nin dakul na kasakitan bago makalaog sa Kahadean nin Dios.”
Huli saiya, nakamtan ta an biyaya nin Dios na satong namamatean ngunyan. Kaya nag-oogma kita sa paglaom na magkakaigwa kita nin kahirasan sa kamurawayan nin Dios.
Kita an tunay na pagkaniserkomsisyonado, bakong sinda; huli ta nagsasamba kita sa Dios sa paagi nin Espiritu asin nagmumuraway diyan ki Cristo Jesus. Dai kita nananarig sa seremonya sa hawak,
Alagad pakatios nindo sa halipot na panahon, an Dios nin gabos na biyaya, na nag-apod saindo para sa saiyang mayong kataposan na kamurawayan diyan ki Cristo, iyo an matao saindo kan kapanoan nin buhay, kosog asin pagsarig.
Namibi si Hanna: “An sakong puso nag-oogma sa Kagurangnan; maogma ako huli kan saiyang ginibohan! Mga kaiwal sakong ngingisihan; maogma akong marahay huli kan saiyang tabang!