asin namibi, “O Kagurangnan, Dios nin Israel, mayo nin Dios na arog saimo sa langit asin sa daga! Inootob mo an saimong tipan sa saimong banwaan asin ipinapahiling mo an danay mong pagkamoot sa mga sorogoon mong bilog na pusong nagkukuyog saimo.
“Alagad pwede daw na mag-erok sa daga an Dios? Kun an pinakahalangkaw na kalangitan dai ngani nagkakanigo saimo, gurano pa daw an Templong ini na sakuyang ipinatugdok?
“Kaya ngunyan, O Kagurangnan, otoba sa gabos na panahon an panuga na ginibo mo manongod sako asin sa sakong kapagarakian; giboha siring sa saimong itinaram.
“Kun an sakong banwaan maghanap nin tubig dangan mayong makua, kun magmara an saindang halonan sa paha, ako, an Kagurangnan, an masimbag sainda; ako, an Dios nin Israel, dai nanggad mapabaya sainda.
An mga kayamanan hale sa madiklom saka tagong mga lugar itatao ko saimo, dangan maaaraman mo na ako an Kagurangnan, asin na inapod ka sa saimong ngaran kan Dios nin Israel.
Dangan ootobon ko an panuga na ginibo ko sa saindang mga ginikanan, na itatao ko sainda an mayaman saka matubang na daga na ngunyan pagsadiri na ninda.” Nagsimbag ako, “Opo, Kagurangnan.”