dangan bilog na aldaw siyang naglakaw pasiring sa kalangtadan. Nag-ontok siya sa sarong kahoy, nagtukaw sa sirong kaini saka nagmawot na magadan. “Tama na Kagurangnan,” an pamibi niya. “Kuahon mo na ako; mas marahay pa sako an magadan!”
Nangalag-kalag si Elias, asin sa saiyang pamayohan nahiling niya an sarong tinapay saka sarong dulay na tubig. Nagkakan siya saka nag-inom dangan naghigda giraray.
Mantang namimibi ako, si Gabriel, an lalaking nahiling ko sa bisyon, naglayog pasiring sa namumugtakan ko. Panahon kaidto kan pagdolot kan pangbangging atang.
Bigla sanang nagtunga an sarong anghel nin Kagurangnan, dangan nagliwanag sa laog kan bilanggoan. Yinogyog kan anghel si Pedro sa abaga saka sinabihan, “Dali! Magbangon ka!” Natangkas an mga kadena sa mga kamot ni Pedro.
Maglikay kamo sa pagkamoot sa kwarta; makontento kamo kan nasa saindo, huli ta an Dios nagtaram, “Dai taka nanggad tatalikodan; dai taka nanggad pababayaan.”