Itao sa Kagurangnan an kamurawayan na maninigo sa saiyang ngaran; magdara nin dolot asin magdolok sa saiya! Sambahon nindo an Kagurangnan sa saiyang pagdatong.
An Kagurangnan nagsasabi sa saiyang banwaan, “Pag-abot kan panahon sa pagligtas saimo, mawiwilihan taka asin sisimbagon ko an saimong agrangay. Babantayan saka iingatan taka, asin sa paagi mo makikipagtipan ako sa gabos na banwaan. Papaerokon taka giraray sa saimong daga na ngunyan raot.
Ginibo nin Kagurangnan an daga huli kan saiyang kapangyarihan; huli kan saiyang kadonongan linalang niya an kinaban, asin huli kan saiyang pakasabot biniklad niya an kalangitan.
Nasasalming saiya an kamurawayan nin Dios; siya an tunay na ladawan kan saiyang pagka-Dios. Iniingatan niya an gabos sa paagi kan mapangyari niyang tataramon. Pakalinigi niya kan mga tawo kan saindang mga kasalan, nagtukaw siya duman sa langit sa too nin Dios, an Pinakamapangyari sa gabos.
Dangan pinatanog kan ikapitong anghel an saiyang trompeta, asin may mga makosog na tingog sa langit na nagsabi, “An kahadean kan kinaban nagin kahadean kan satong Kagurangnan asin kan saiyang Cristo; maghahade siya sagkod pa man!”