29 Itao sa Kagurangnan an kamurawayan na maninigo sa saiyang ngaran; magdara nin dolot asin magdolok sa saiya! Sambahon nindo an Kagurangnan sa saiyang pagdatong.
Pakatapos niyang makihumapot sa mga tawo, pinagbotan niya an mga maawit nin pag-omaw sa Kagurangnan na magsulot kan gubing na pangpyesta, dangan pangenotan an hukbo mantang nag-aawit nin siring: “Omawon an Kagurangnan, huli ta an saiyang pagkamoot nagdadanay sagkod pa man.”
Sa aldaw na labanan mo an saimong mga kaiwal, sa marahay na boot iibahan ka kan saimong banwaan. Siring sa ambon nin kaagahon, an mga hoben na lalaki madatong saimo diyan sa banal na kabubuldan.
Pagmata, O Jerusalem! Pagmakosog asin pagin dakula giraray! Banal na syudad nin Dios, sulotan an magagayon mong gubing! Dai na nanggad makakalaog sa saimong mga trangkahan an mga pagano.
Nagtaram an Kagurangnan, “Ngunyan, aki nin tawo, hahaleon ko sa sainda an pusog na Templo, an saindang kaogmahan asin orgulyo, an nawiwilihan kan saindang mga mata saka kaogmahan kan saindang mga puso. Hahaleon ko man an saindang mga aking lalaki saka babae.
Kaidto ipinag-orgulyo ninda an saindang magagayon na mga alahas, alagad an mga iyan ginamit ninda sa paggibo nin makauuyam na mga ladawan. Kaya an mga bagay na iyan ginibo nin Kagurangnan na magin maati para sainda.
Kaya kaipuhan maggibo kamo nin mga porma kan mga tumor asin kan mga kino na nagraot kan saindong daga, dangan omawon nindo an Dios nin Israel; tibaad paontokon na niya an pagpadusa saindo, sa saindong mga dios asin sa saindong daga.