Alagad an mga ini sadit sanang kabtang kan saiyang kakayahan, mga hininghing sana na satong nadangog. Siisay an makakasabot kan kadakulaan kan saiyang kapangyarihan?”
Dakul na ngangalasan an ginibo mo para samo, O Kagurangnan, na samuyang Dios; mayo nin makakaarog saimo! Magayon an mga plano mo para samo. Kun ako mangahas na ipahayag iyan gabos, sa kadaklan dai ko mauubos!
Siisay an nagsakat sa langit dangan naghilig? Siisay an nakapugol kan doros sa saiyang mga kamot? Siisay an nakapatos kan katubigan sa sarong pedaso nin tela? Siisay an nagbugtak kan mga pagdolonan kan kinaban? Siisay siya, kun aram mo? Siisay an saiyang aking lalaki?
“Itinao sako kan sakong Ama an gabos na bagay. Mayong nakakamidbid sa Aki kundi an Ama sana; mayo man nin nakakamidbid sa Ama kundi an Aki sana, asin an boot kan Aki na pahayagan.
An nahihiling ta sa salming ngunyan sarong malabog na ladawan, alagad ngapit mahihiling ta nin hampangan. An naaaraman ko ngunyan kabtang pa sana; alagad ngapit masasabotan ko iyan nin lubos, siring na ako lubos na nasasabotan nin Dios.
Alagad siring sa nasusurat, “An dai pa lamang nahiling o nadangog nin tawo, an dai pa lamang naisip kan tawo na pwedeng mangyari, iyo an inandam nin Dios para sa mga namomoot saiya.”
Ako an pinakamenos sa gabos na mga banal. Alagad itinao sako an biyaya nin paghulit kan Marahay na Bareta sa mga pagano dapit sa daing sukol na kayamanan ni Cristo,
Namomotan kong mga tugang, ngunyan mga aki na kita nin Dios, alagad bako pang malinaw kun magigin ano kita. Alagad aram ta na kun dumatong na si Cristo, magigin kitang arog saiya, huli ta mahihiling ta siya kun siisay talaga siya.