6 അതുവോലെ ഉളന്താരികയാനെ ആണാകാൽ ഉടവനമേ പുടിച്ച് നുറുത്തിനവേരാ ആയിരുക്കോണുമൊൺ പടിയ്ക്കെ വയ്യിൻ.
അതുനാലെ നങ്കെ ഇനിയൊള്ളവേരാവോലെ ഉറങ്കാതെ അയന്ത് പോതമൊള്ളവേരായായും ഇരുക്കോണും.
നിന്നക്കാട്ടി വലിയോരുകാക്ക് കൂശോറുവാനില്ലെ; അവറളെ നിൻ നിന്തേരുകാടൊണ്ണവോലെ കണ്ടു എളിമയാ കുരവുടോണും. നിനക്ക് പുറകോട്ടിളെ ഉളന്താരിയേരെ നുമ്പിയേരുകാൽവോലേം
അതുവോലതാൻ ഉളന്താരികളേ, നിങ്കെ മൂപ്പരുകാട്ടുക്ക് കീളടങ്കി ഇരിൻ. നിങ്കെ എല്ലാരും അക്കുമിക്കും അടങ്കി ഇരിൻ; എന്തൊണ്ണാ, “തെയ്വം നികളികേകാൽ എതിരാ നിക്കിനെ; അടങ്കി പിശയ്ക്കിനവനുക്ക് അവൻ ഇരക്കമെ കാട്ടിനെ” ഒൺ തെയ്വ വശനത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനെ.
അപ്പലാമേ, മുതപ്പുടിച്ചൊള്ളാളെ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊണ്ടായതുനാലെ നിങ്കാക്ക് എളുതിനെ. ഉളന്താരിയേരേ, കുറുപ്പുനാത്തെ ഉരുമനെ നിങ്കെ തോൽവി അടയെ വച്ചിരുക്കിനതുനാലെ നിങ്കാക്ക് എളുതിനെ. കുഞ്ചിക്കാടേ, നിങ്കെ തകപ്പനാനെ തെയ്വമെ അറിഞ്ചിരുക്കിനതുനാലെ നിങ്കാക്ക് എളുതിനെ.