33 അതുനാലതാൻ തിരുവെളുത്തിൽ, “ഏൻ അവനെ ശീയോനിൽ ഒരു തടങ്കൽ പാറയായ് വയ്ക്കിനെ. അവനിൽ നമ്പുനവനാരും പുടച്ച് ബൂശാത്ത്” ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനത്.
ഏശു അവറകാക്ക്, “‘കൂരേ ചെയ്യിനവേരാ ഒറിഞ്ച് പോട്ടെ കല്ല് മൂലക്കല്ലായേയെ; ഇത് കരുത്താവുനാലെ നടമായെ; നങ്കെ കണ്ണുക്ക് അരിശുകവുമായിരുക്കിനെ’. ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനതെ നിങ്കെ ഒരു കാലത്തിലും വാശിയാത്തതീൻ?
ഇം കല്ലിൽ ബൂശിനവൻ തകർന്തോകും. അത് ആരളേത്തിൽ ഒണ്ണാലും ബൂന്താ അത് അവനെ തൂശിയായ് മണ്ടും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിരിയമാനവേരാളേ, എകൂതരുകാട്ടിലെ രച്ചെ കാൺമ്പച്ചൂട്ടി ഏൻ ചരിയാനത്തിൽ ആശിക്കിനനാലെ ഏൻ അവറാത്തുക്കുചൂട്ടി തെയ്വത്തുകാൽ വായാതിനെ.
അതുനാലതാൻ, “അവനിൽ നമ്പുനെ ഒരാക്കും മാനക്കേട് ഒണ്ടാകാത്ത്” ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനത്.
അം ആശെ ഏൻ മാനം കെട്ടോവനോ ഒണ്ണൊള്ളെ പേടിയെ നാതയാക്കും. ഏശു നങ്കാക്കുചൂട്ടി എന്തെ ചെയ്യെ ഒൺ നങ്കെ നമ്പുനവോളെ തെയ്വത്തിലെ ആത്തിരം തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നങ്കെ പിശപ്പുക്ക് തരും. അകനെ ഇം കുണങ്കാടെല്ലാം നങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കും.
ഇണങ്കരേ, പരിച്ചേതനേൽ മട്ടുംതാൻ തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് നേരുമയാനവൻ ആനത് ഒൺ ഏൻ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയതായപ്പെ എകൂതര് എന്നെ തൊന്തരവെ ചെയ്യാപ്പോവനായെ; ഒണ്ണാ ഏശുകിരിശ്ത്തു ശിലുവേൽ ചത്തതുനാലതാൻ നങ്കാക്ക് രച്ചെ കിടയ്ക്കിനത് ഒൺ പടിയ്ക്കെ വച്ചനാലതാൻ എകൂതര് എന്നയിട്ട് അലക്കശിക്കെ വയ്ക്കിനത്.
എൻ കടമേൽ കരുത്താവുക്ക് മാനക്കേടെ വരുത്തിനെ ഒരു കാരിയമാം ഒരു കാലത്തിലും ഏൻ ചെയ്യാത്ത് ഒൺ ഏൻ ആശിക്കേം കാത്ത് ഇരുക്കേം ചെയ്യിനെ. അത് മട്ടുമേയില്ലെ ചാവിലാകട്ടെ പിശപ്പിലാകട്ടെ എപ്പണുമ്പോലെ ഇപ്പണും തകിതിയോടെ ഏൻ ചെയ്യിനെ ഒവ്വൊരു കാരിയത്തിലും കിരിശ്ത്തുവുക്ക് മകിമേ കൊടുക്കിനെ.
അതുനാലതാൻ ഏൻ ഇം കറുമമെല്ലാം അടേനത്; ഒണ്ണാ എനക്ക് വെക്കക്കേട് തോണതില്ലെ; എന്തുനാലയൊണ്ണാ ഏൻ ആരളെ നമ്പി ഇരുക്കിനേ ഒൺ എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ; എൻകാൽ ഏത്തു തന്തതെ കരുത്താവ് തിരുമ്പി വരിനതുവരേക്ക് പാതുകാപ്പാ വച്ചിരുപ്പേക്ക് അവൻ ചക്കിതി ഒള്ളാതാൻ ഒൺ എനക്ക് ഉറപ്പുമൊണ്ട്.
അതുനാലെ കുഞ്ചിക്കാടേ, അവൻ വെളിപ്പടിനനാ അവൻ വരിനവോളെ അവനുക്ക് മില്ലോട് നങ്കെ വെക്കം കെട്ടു പോകാതിരുപ്പേക്കും അരണ്ട് പറന്തോകാതെ നിൽപ്പേക്കും കിരിശ്ത്തുവും മത്തും ചേന്തിരുക്കോണും.