23 അതുവോലെ ഉടയാളും മത്തും പങ്കാളിയാനെ മകത്തമാനെ പിശപ്പ് എന്തൊൺ വുളങ്കിളത്തുക്കുചൂട്ടി തെയ്വം തേടി എടുത്തെ മാനടവൻകാട്ടുകാൽ ഉടയാ ഇരക്കമെ കാട്ടുകേക്ക് അവനുക്ക് അവകാശം നാത്തതീ?
അവൻ തന്തേരുകാടാം മക്കളാം ഒത്തുമേലാക്കും, ചൊന്നെ ചൊൽ ഉറയാത്തവേരാളെ നീതിമാൻമാരുകാട് അറിവുക്ക് തിരുപ്പീം, കരുത്താവിലെ വരവുക്ക് മാനടവനെ ഒരുക്കുവച്ചൂട്ടി ഏലിയാവ് ഒണ്ണാ ചക്കിതീൽ കരുത്താവുക്ക് മിന്നേ പോകും.”
കരുത്താവ് അവൻകാക്ക്, “ഇപ്പെ നീ പോ; അവൻ എകൂതാ ചാതികയല്ലാത്തവേരാ ഇടേലും രാശാവുകാട്ടുക്ക് മില്ലോടും ഇശ്രവേൽ മക്കാക്ക് മില്ലോടും എൻ പേരെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്ക് ഏൻ പുറിച്ചെടുത്തിരുക്കിനെ ആൾതാൻ അവൻ.
ഇല്ലെ, തെയ്വം കനിവെ കാട്ടിനനാലെ നിനക്ക് നിൻ മനം തിരുപ്പുകേക്കൊള്ളെ അവശിരം കിടയ്ക്കിനെ ഒൺ തിക്കിലാതെ അവനുക്കിരുക്കിനെ അം എപ്പേരുപ്പട്ടെ കനിവ്, മന്നിപ്പ്, പൊറുപ്പ് ഒണ്ണതുകാടെ നീ ഒറിഞ്ച് പോട്ടതാക്കിനതീ?
എന്തൊണ്ണാ ആരെല്ലാംനെ ഉടയാ ആളുകെ ഒൺ തെയ്വത്തുക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ. അവറാത്തുക്ക് എല്ലാരുക്കും ഏശു മുതെ പുള്ളെ ആകോണുമൊണ്ണും അവറെ എല്ലാരും അവനിലെ ഉരുവത്തിലായിരുക്കോണും ഒണ്ണും താൻ അവൻ ആശെ വച്ചത്.
അതുനാലെ അവൻ ആരയെല്ലാം പുറിച്ച് എടുത്തതോ അവറളെ അവൻ മുതെ വുളിച്ചെ. പിന്നെ അവറളെ നീതിമാൻമാരായ്ക്കെ. പിന്നെ അവറളെ ഉടയാ മകനിലെ മകിമെ ഒള്ളവേരായായ്ക്കെ.
അവൻ നിങ്കളെ വുളിച്ചനാലെ നിങ്കാക്കിരുക്കിനെ ആശെ എന്തൊണ്ണും തെയ്വ മക്കകാൽ നങ്കാക്കൊള്ളെ പങ്കിലെ മകിമേലെ വിലെ എപ്പേരുപ്പട്ടതൊണ്ണും തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്കും ഏൻ വായാതിനെ.
നല്ലെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്വച്ചൂട്ടി കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ കയ്വേലയാ കരുവപ്പുടിച്ചു വുട്ടവേരാ താൻ നങ്കെ; ഇതെ ചെയ്വച്ചൂട്ടി തെയ്വം അതെ മിന്നമേ ഒരിയ്ക്കി ഇരുക്കിനെ.
കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ നങ്കളെ അവൻ കൂട്ടത്തിലേ ഉശിരെ തന്ത് എത്തി മേലോകത്തിൽ അവൻ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുത്തിയത്.
തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവുനാലെ നിങ്കെ ഉള്ളത്തിലെ മനിശൻ ചക്കിതിയോടെ പിലപ്പടിളത്തുക്കും
തെയ്വ മക്കളിൽ ഏൻ അപ്പുറാണി ഒണ്ണിരുന്താലും കിരിശ്ത്തുവുകാലെ എണ്ണി തിട്ടമാക്കുകേക്ക് കൂടാത്തെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമപത്തിയൊള്ളെ അം നല്ലെ ചേതിയെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാൽ ചൊൽകേക്കൊള്ളെ പതവിയെ തെയ്വം എനക്ക് തന്തെ.
വെളിച്ചമാനെ രാച്ചത്തുക്കൊള്ളെ ചുത്തമാനവേരാക്ക് ഒരിയ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനെ ഓകരീക്ക് നിങ്കളാം അവകാശികെ ആയ്ക്കിവച്ചിരുക്കിനെ തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തുക്ക് നിങ്കെ പിരിയമോടെ നണ്ണിയെ ചൊല്ലോണും.
എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്കുചൂട്ടി അവൻ വച്ചിരുന്തെ മേൻമയാനതും മകത്തമാനതുമാനെ ഇം മറുമം ഉടയാ ആളുകേക്ക് വെളിപ്പടുത്തുകേക്ക് തെയ്വം തീരുമാനമിട്ടെ; ഇം രകശിയം നിങ്കളിലൊള്ളെ കിരിശ്ത്തുവേതാൻ; അവൻ മട്ടുംതാൻ നങ്കെ മകത്തത്തുക്കൊള്ളെ ഒരേയൊരു ആശെ.
തെയ്വ കോപമെ ഏൽക്കുവെ നാത്തെ തെയ്വം നങ്കളെ പുറിച്ചെടുത്തിരുക്കിനത്; പിന്നയോ നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവുനാലെ രച്ചേ നേടിളത്തുക്ക് താൻ.
ഒരാ ഇകത്തെ മോശമാനെ കാരിയങ്കാട്ടിൽ നുൺ വുട്ടുനുൺ ഉടവനമേ ചുത്തമായ്ക്കാ അവൻ ഏമാനുക്ക് കുണമൊള്ളാളും മാനമാനെ കാരിയത്തുക്ക് തേവയാനെ മാനമൊള്ളെ ഏനമുമാകും. അകത്താ എല്ലാ നല്ലെ വേലേക്കും ഒരുക്കപ്പട്ടാളുമായിരുക്കും.