16 അതുനാലെ നീ ആരായിരുന്താലും ചരി ഒരാളെ തെയ്വം ഏത്തെടുക്കിളത്തുക്കുചൂട്ടി നീ ആശിക്കയോ കടിനെ വേലേ ചെയ്കയോ ചെയ്യാകാം; ഒണ്ണാ തെയ്വം അവൻകാൽ കനിവെ കാട്ടാതെ ഒണ്ണും നടകാത്ത്.
എൻ തകപ്പൻ മൊത്തമാ എൻകാൽ ഒപ്പണച്ചിരുക്കിനെ; മകൻ ഇന്നവനൊൺ തകപ്പനുക്കല്ലാതെ വോറേ ആരുക്കും തിക്കിലെ; തകപ്പൻ ഇന്നവനൊൺ മകനുക്കും മകൻ വെളിപ്പടുത്തി കൊടുപ്പേക്ക് നിനയ്ക്കിനവനുക്കുമല്ലാതെ വോറേ ആരുക്കും തിക്കിലെ.
പിന്നെ ഉരുമൻ അവനെ ഒരു ഊയൻ മലേക്ക് കൂട്ടി കൊണ്ടേയാലെ ഉലകത്തിലെ എല്ലാ രാച്ചമാം അത്തിലെ മകത്തമാം കാട്ടി കൊടുത്തെ.
അന്നേരം ഏശു തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ പിരിയമോറി ചൊല്ലിയത്, “മേലോകത്തുക്കും പൂമീക്കും കരുത്താവാനെ എൻ തകപ്പനേ, നീ അറിവാളികേക്കും പടിപ്പൊള്ളവേരാക്കും ഇം കാരിയങ്കാടെ മറച്ച് വയ്ക്കുകേം കുഞ്ചിക്കാട്ടുക്ക് വെളിപ്പടുത്തുകേം ചെയ്യെ. അന്താൻ തകപ്പനേ, ഇകനെ ചെയ്വെ നിനക്ക് പിരിയമൊണ്ടായനാലെ ഏൻ നിന്നെ മകിമപ്പടുത്തിനെ.”
കാത്തു അത്തുക്ക് പിരിയമൊള്ളാനുക്ക് അടിക്കിനെ; അത്തിലെ ഒച്ചെ നീ കോക്കിനെ; ഒണ്ണാ അത് ഏടനുൺ വരിനതൊണ്ണും ഏടേക്കു പോനതൊണ്ണും തിക്കിനാത്തെ; അതുവോലതാൻ ആത്തുമാവിൽ പുറന്തവേരാളും.”
അവെ ഓയിനത്തുക്ക് മിന്നേ അപ്പിൺ കുഞ്ചിക്കാട് നല്ലതോ കെട്ടതോ ചെയ്യിനത്തുക്കും മിന്നേ അവറെ ചെയ്യെ ചെയ്തികനാലെ നാത്തെ തെയ്വം എടുത്തെ തീരുമാനംവോലെ തെയ്വം റിബേക്കാവുകാൽ, “നിൻ വകുത്തിൽ ഇരട്ടെ പുള്ളകാടുതാൻ; അവറളിൽ വലിയാ കുഞ്ചാക്ക് പണ്ണക്കാറനായിരുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
തെയ്വം എനക്ക് വെളിപ്പടുത്തിയനാലതാൻ ഏൻ അക്ക് പോയത്; പോയെ കാലത്തിൽ ഏൻ ചെയ് വന്തതും ഇപ്പെ ചെയ്യിനതുമാനെ കാരിയങ്കാട് വുറുതാവാകാതെ ഇരുപ്പേക്ക് ഏൻ എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാൽ ചൊല്ലി വന്തെ നല്ലെ ചേതിയെ എല്ലാരും വിലെ മതിക്കിനെ കുടിയാക്കൻമാരുക്ക് മട്ടുമേ റൂപ്പായ്ക്കെ.
തെയ്വ ഇരക്കത്തിൽ നിങ്കാക്കൊള്ളെ നമ്പിക്കേൽതാൻ നിങ്കെ രച്ചിക്കപ്പട്ടിരുക്കിനത്; അത്തുക്കും നിങ്കയില്ലെ കാരണം തെയ്വം നിങ്കാക്ക് തന്തെ ബൊകുമാനം താൻ.
നിങ്കളക്കൊണ്ട് ഒവ്വൊരു കാരിയങ്കാടാം ചെയ്യെ വയ്ക്കിനെ തെയ്വം ഉടയാളെ പെരുമപ്പടുത്തിളെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്വേക്കൊള്ളെ പിരിയമും ചക്കിതീം തരിനെ.
മെച്ചക്കമാനെ അവൻ ചേതിയെ നങ്കാക്ക് തന്തതിനാലെ നങ്കളെ ഉടയാക്ക് പുടിച്ചെ മക്കകാടായ്ക്കെ. അതുനാലെ നങ്കളെ അവൻ തിട്ടിപ്പിൽ വച്ചി വലിയെ വിലെ ഒള്ളതായ്ക്കെ.