37 അതുനാലെ ഏളെ നിലമെ ഒണ്ണാലും നങ്കളെ വുളിച്ചിരുക്കിനെ കാരിയത്തിൽ വെറ്റി നേടി നങ്കെ മിന്നോറികിട്ടേയിരുക്കിനെ.
നിങ്കാക്ക് എന്നിൽ നിമതി ഒണ്ടാകേക്കുചൂട്ടിതാൻ ഇതയെല്ലാം നിങ്കകാക്ക് ചൊല്ലിയത്; ഇം ഉലകത്തിൽ നിങ്കാക്ക് കറുമം ഒണ്ട്; ഒണ്ണാ പേടിയാതിരിൻ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഉലകമെ തോൽവി അടയെ വച്ചിരുക്കിനെ.”
അതുമട്ടുമില്ലെ അവൻകാക്കൊള്ളെ നങ്കെ ആത്തിരത്തിൽ നുണ്ണും നങ്കളെ പുറിക്കേക്ക് ആരുനാലെ മുടിഞ്ചോകും? നങ്കെ പിശപ്പിൽ വരിനെ കറുമത്തുക്കോ നങ്കെ മനശിൽ വരിനെ മനെ നോവുക്കോ ഓത്തിരിയത്തുക്കോ തുമ്പതുരിതത്തുക്കോ പഞ്ചെ പട്ടിണീക്കോ തുണിനാത്തെ നിലമേക്കോ കെടുതീൽ പടിനത്തുക്കോ ചാവുക്കോ നങ്കളെ പുറിക്കേക്ക് കൂടാത്ത്.
ഇകനെ നടമാനവോളെ, “ചാവെ തോൽവി അടയെ വച്ചെ” ഒണ്ണൊള്ളെ തെയ്വ വശനം നടമാനെ.
ഒണ്ണാ നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവുനാലെ നങ്കാക്ക് വെറ്റിയെ തരിനെ തെയ്വത്തുക്ക് ചോത്തിരം.
എങ്കെ ഇത്തിനെ നേരം നിങ്കകാൽ എങ്കളമേ നായീകരിക്കിനെ ഒണ്ണീ നിങ്കെ നിനച്ചുകിട്ടിരുന്തത്? കിരിശ്ത്തുവിൽ നിലനിക്കിനവേരാ ഒണ്ണെ നിലേക്ക് നിങ്കകാൽ തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോടുതാൻ എങ്കെ കുരവുട്ടു വന്തത്; എനക്ക് പുടിച്ചവേരാളേ, നിങ്കളെ നമ്പിക്കേൽ വളത്തുകേക്കുതാൻ എങ്കെ ഇതെല്ലാം ചെയ്യത്.
ഒണ്ണാ അവൻ എൻകാക്ക്, “എൻ ഇരക്കം നിനക്ക് മതി; എൻ ഇരക്കം നിൻ ചക്കിതി നാത്തെ നിലമേൽ തികഞ്ച് വരിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അതുനാലെ കിരിശ്ത്തുവിലെ ചക്കിതി എന്നേത്തിൽ ഇരുക്കിളത്തുക്ക് ചരിയാനത്തിൽ പിരിയമടഞ്ച് എൻ ചക്കിതി നാത്തെ നിലേൽ ഏൻ പെരുമപ്പടിനെ.
കിരിശ്ത്തുവിൽ എങ്കളെ എപ്പണും വെറ്റി നേടിയവേരാളായ് കൊൺനടക്കേം എങ്കനാലെ ഉടയാളെചൊല്ലിയൊള്ളെ അറിവെ എല്ലാ പണ്ണേലും നല്ലെ മണംവോലെ പരത്തിനവനുമാനെ തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണി.
ഏശുകിരിശ്ത്തുവും മത്തും ഏൻ എന്നമേ കുരിശീൽ തറയ്ക്കെ വച്ചിരുക്കിനെ; ഇനി ഏനില്ലെ പിശയ്ക്കിനത് കിരിശ്ത്തു താൻ എന്നേത്തിൽ പിശയ്ക്കിനത്; ഇപ്പണേലെ എൻ പിശപ്പ് എനക്കുചൂട്ടി ഉടയാ ഉശിരമേ കൊടുത്താളും എന്നെ ആത്തിരത്തോടെ അരുവണച്ചിരുക്കിനവനുമാനെ തെയ്വ മകനിലെ നമ്പിക്കേൽ താൻ.
കിരിശ്ത്തു നങ്കാക്കുചൂട്ടി ഉടയാ ഉശിരെ തെയ്വത്തുക്ക് നല്ലെ മണമൊള്ളെ കാണിയ്ക്കേം ആകമുമായ് കൊടുത്ത് നങ്കകാൽ ആത്തിരത്തിൽ ഇരുന്തവോലെ നിങ്കളും ആത്തിരത്തോടെ നടേനിൻ.
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവും നങ്കളെ ആത്തിരമാ വച്ചിരുന്ത് ഉടയാ പിന്നിയത്തിൽ നങ്കാക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ചുണയാം നല്ലെ ആശയാം തരിനെ നങ്കെ തകപ്പനാനെ തെയ്വമും
നങ്കെ തെയ്വമെ വിരുമ്പിയതുനാലെ നാത്തെ തെയ്വം നങ്കകാൽ ആത്തിരത്തിൽ ഇരുന്ത് നങ്കെ ചെയ്യെ പാപത്തുക്ക് മന്നിപ്പ് കിടയ്പ്പേക്ക് ഉടയാ മകനെ മറുവിലയായ് കടത്തി വുട്ടതുതാൻ മെച്ചക്കമാനെ ആത്തിരം.
മുതെ തെയ്വം നങ്കകാൽ ആത്തിരത്തിൽ ഇരുന്തനാലെ നങ്കളും ആത്തിരത്തിലിരുക്കിനെ.
ഒണ്ണാ കുഞ്ചിക്കാടേ, നിങ്കെ തെയ്വത്തുക്കൊള്ളവേരാളും അവറളെ തോൽവി അടയവച്ചുമിരുക്കിനെ. എന്തൊണ്ണാ നിങ്കളിൽ ഇരുക്കിനവൻ ഇം ഉലകത്തിൽ ഒള്ളവനക്കാട്ടീം വലിയവൻ താൻ.
ബൂശാതെ നിങ്കളെ പാതുകാപ്പാ വച്ചിരുന്ത്, കളങ്കം നാതെ പിരിയമാ തെയ്വത്തിലെ മകിമേൽ നുറുത്തുകേക്ക് ചക്കിതി ഒള്ളെ,
അവറെ അവനെ കുഞ്ചി ആട്ടിലെ ഇലത്തം നാലേം ഉടവുറെ ശാച്ചിയെ വശനം നാലേം നേടിയേയെ; ചാനത് വരേക്ക് ഉടവുറെ ഉശിരുകാക്ക് അക്കറേൽ ഇരുന്തതില്ലെ.
അവറെ കുഞ്ചി ആട്ടുകാൽ പോരടിക്കും; താൻ കരുത്താവുകാട്ടുക്ക് കരുത്താവും രാശാക്കൻമാരുകാട്ടുക്ക് രാശാവും നാലെ കുഞ്ചി ആട് അവറളെ തോൽവി അടയെ വച്ച് നേടും. തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്തവേരാളും പുറിച്ചെടുത്തവേരാളും നമ്പിക്കെ ഒള്ളയാളുകേം കുഞ്ചി ആട്ടു കൂട്ടത്തിൽ ഒണ്ടാകും.”
വെറ്റി നേടിനവനുക്ക് ഇത് അവകാശമായ് കിടയ്ക്കും; ഏൻ അവനുക്ക് തെയ്വമും അവൻ എനക്ക് മകനുമായിരുക്കും.
എകൂതരല്ലാതിരുക്കെ എകൂതരൊൺ കളവെ ചൊന്നെ ചിലവേരാളെ ഏൻ ഉരുമൻ കൂട്ടത്തിൽ നുൺ കുടക്കും; അവറെ നിൻ കാലടീൽ വന്ത് നിനക്ക് മില്ലോട് നെടിഞ്ചാടെ ബൂശും. ഇകനെ ഏൻ നിൻകാൽ ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കിനെ ഒൺ അവറാത്തുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാകേം ചെയ്യും.