29 എന്തൊണ്ണാ ആരെല്ലാംനെ ഉടയാ ആളുകെ ഒൺ തെയ്വത്തുക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ. അവറാത്തുക്ക് എല്ലാരുക്കും ഏശു മുതെ പുള്ളെ ആകോണുമൊണ്ണും അവറെ എല്ലാരും അവനിലെ ഉരുവത്തിലായിരുക്കോണും ഒണ്ണും താൻ അവൻ ആശെ വച്ചത്.
മേലോകത്തിലെ എൻ തകപ്പൻ പിരിയമെ ചെയ്യിനവൻ ആരോ അവറതാൻ എൻ തങ്കമാരും തമ്പീം തള്ളേമാനത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് രാശാവ് അവറകാക്ക്, “ഇം എളിമയാനെ എൻ അണ്ണൻ തമ്പിയേരിൽ ഒരാക്ക് നിങ്കെ ചെയ്യതെല്ലാം എനക്ക് ചെയ് തന്തെ ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലും.
ഏശു അവറകാൽ, “പേടിയാതേൻ; നിങ്കെ പോയ് എൻ ശിശിയരുകാടാനെ അണ്ണൻ തമ്പിയേരുകാൽ കെലീലേക്ക് പോവെ ചൊല്ലിൻ. അങ്ക് വച്ചി അവറെ എന്നെ കാണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അണ്ണേക്ക് ഏൻ അവറകാൽ, “എനക്ക് നിങ്കളെ ഒരുനാളും തിക്കിലെ; കെട്ടെ കാരിയമെ ചെയ് നടക്കിനവേരാളേ, എന്നെ വുട്ടുപോനിൻ” ഒൺ ചൊല്ലും.
ഏൻ ഉലകത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളാ അല്ലാത്തതുവോലെ നിങ്കളും ഉലകത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളവേരാ നാത്തെ.
അവറളും ചത്തിയത്തിൽ ചുത്തമാകിളത്തുക്ക് അവറാത്തുക്കുചൂട്ടി ഏനും എന്നമേ ചുത്തമാക്കിനെ.
ഏൻ അവറാത്തുക്ക് നിന്നെ വെളിപ്പടുത്തി കൊടുത്തിരുക്കിനെ. നിനക്ക് എൻകാലൊള്ളെ ആത്തിരം അവറളിലാകേക്കും ഏനേ അവറളിലാകേക്കും ഇനീം അവറാത്തുക്ക് നിന്നെ ഏൻ വെളിപ്പടുത്തി കൊടുക്കും.”
അന്നേരം ഏശു അവേകാൽ, “എന്നെ തൊടുവാനില്ലെ, എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഇതുവരേക്കും തകപ്പൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോയതില്ലെ. നീ പോയ് എൻ ഇണങ്കരുകാൽ ‘ഏൻ എൻ തകപ്പനും നിങ്കെ തകപ്പനും എൻ തെയ്വമും നിങ്കെ തെയ്വമുമാനവൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോനെ’ ഒൺ ചൊല്ലിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ തെയ്വം ഉടയാ പുറിച്ചെടുത്തെ ആളുകളെ ഒരുനാളും ഒറിഞ്ച് പോടാത്ത്. പലകപ്പാട്ടുകാറൻ ഏലിയാവ് ഇശ്രവേലിയരെചൊല്ലി വായാതിയത് എകനെ ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ നിങ്കെ വാശിയാത്തതീ?
അതുവോലെ ഉടയാളും മത്തും പങ്കാളിയാനെ മകത്തമാനെ പിശപ്പ് എന്തൊൺ വുളങ്കിളത്തുക്കുചൂട്ടി തെയ്വം തേടി എടുത്തെ മാനടവൻകാട്ടുകാൽ ഉടയാ ഇരക്കമെ കാട്ടുകേക്ക് അവനുക്ക് അവകാശം നാത്തതീ?
ഇപ്പെ നങ്കെ മണ്ണിൽ നുൺ പടച്ചെ ആതാമുവോലതാൻ; ഒണ്ണാ പിന്നെ നങ്കെ മേലോകത്തിൽ ഒള്ളെ കിരിശ്ത്തുവിലെ ഉരുവത്തിലൊള്ളവേരായാകും.
തെയ്വത്തിലെ അറിവ് മറഞ്ചിരുന്തതും നങ്കെ മകിമേക്കുചൂട്ടി തെയ്വം ഉലകമെ പടയ്ക്കിനത്തുക്ക് മിന്നേ നിനച്ചിരുന്തെ അറിവുമേതാൻ; തെയ്വത്തിലെ മറഞ്ചിരുക്കിനെ അറിവമേതാൻ എങ്കെ വുളിച്ച് ചൊന്നത്.
ഒണ്ണാ ഒരാ തെയ്വത്തുകാക്ക് ആത്തിരമായിരുക്കിനതൊണ്ണാ അവനെ തെയ്വമും അറിഞ്ചിരുക്കിനെ.
മുക്കാക്ക് നീയ്ങ്കെ മുകറിൽ കരുത്താവിലെ മകിമെ വെളിപ്പടുത്തിനവേരാതാൻ നങ്കെ; ആത്തുമാവാനെ കരുത്താവിൽ നുൺ വരിനതും എപ്പണും വളന്ത് വരിനതുമാനെ അം മകിമെ നങ്കളെ കരുത്താവിലെ ഉരുവമായ് ഉരുവപ്പടുത്തിനെ.
മട്ടുമില്ലെ കിരിശ്ത്തുവിൽ മിന്നമേ ആശെ വച്ചിരുന്തെ എകൂതരാനെ നങ്കെ അവൻ നാമത്തുക്ക് മകത്തമെ കൊടുക്കാം.
നേരാനെ നേരുമയിലും ചുത്തത്തിലും തെയ്വ ഉരുവത്തിൽ പടച്ചതാനെ പുതുവൻ മനിശനെ കയ്യേക്കോണും.
ഉലകത്തിലെ മുച്ചൂടാം ഉടയാ ചൊൽപ്പടീക്ക് കുടക്കുവേക്കാനെ തെയ്വം ഉടയാ ചക്കിതീൽ പുശു മനിശരായെ നങ്കളെ ഉടയാ മകിമെ ഒള്ളെ ഉടമ്പുവോലെ ഉരുവപ്പെടുത്തും.
തെയ്വം തന്തെ പുതുവൻ കുണമെ ഇപ്പെ നിങ്കെ അണിഞ്ചിരുക്കിനെ; നിങ്കാക്ക് ഇം പുതുവൻ കുണമെ തന്തെ തെയ്വം നിങ്കാക്ക് കിരിശ്ത്തുവെ മൊത്തമാ തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്ക് ഒവ്വൊരുനാളും മാത്തം വരുത്തികിട്ടേയിരുക്കിനെ.
അവൻ നങ്കളെ രച്ചിക്കുകേം ചുത്തമാനെ പിശപ്പുക്ക് വുളിക്കേം ചെയ്യെ; അത് നങ്കെ എന്തയൊണ്ണാലും ചെയ്യനാലെ നാത്തെ, മിന്നമേ ഉടയാ ചെയ്കേക്ക് നിനച്ചതുനാലേം ഉടയാ ഇരക്കം നാലേം താൻ; ഇം പിന്നിയം കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ എല്ലാ കാലമും ഒണ്ടാനത്തുക്ക് മിന്നേ തന്തതാൻ.
ഒണ്ണിരുന്താലും തെയ്വത്തിലെ ഉറപ്പൊള്ളെ അടിത്താനം എണ്ണെണ്ണേക്കും നിലെ നിൽക്കിനെ; “കരുത്താവുക്ക് ഒള്ളവേരാളെ അവനുക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ” ഒണ്ണും “കരുത്താവ് നാമത്തിൽ ഉടവുറെ പാപമെ ഏത്തു ചൊല്ലിയവനെല്ലാം നിച്ചനാത്തെ വശിയെ വുട്ട് അകന്തോകോണും ഒണ്ണും എളുതിയിരുക്കിനെ ഇം വശനത്തിലേ മുത്തിരേ ഇട്ടിരുക്കിനെ.”
തകപ്പനാനെ തെയ്വം മുൻ അറിവെ തന്തതുവോലെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ ചൊൽപ്പടീക്ക് നടപ്പേക്കുചൂട്ടീം അവൻ ഇലത്തത്തിൽ ചുത്തമാകേക്കുചൂട്ടീം തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ തെയ്വ മക്കയായ് പുറിച്ചെടുത്തിരുക്കിനെ നിങ്കാക്ക് ഇരക്കമും അമതീം കനത്ത് കനത്ത് വരട്ടെ.
അവൻ ഉലകമെ പടയ്ക്കിനത്തുക്ക് മിന്നേ പുറിച്ചെടുത്തവനും നിങ്കാക്കുചൂട്ടി ഇം കടശികാലത്തിൽ വെളിപ്പട്ടവനും താൻ.
പിരിയമൊള്ളവേരാളേ, നങ്കെ ഇപ്പണേ തെയ്വ മക്കതാൻ. നങ്കാക്ക് എന്താവനൊൺ ഇതുവരേക്ക് വെളിവായ് ഇരുക്കിനതില്ലെ. ഒണ്ണാലും അവൻ വെളിപ്പടിനവോളെ നങ്കെ അവൻ ഇരുക്കിനവോലയേ ഉടയാ ഉരുവമെ കാണും. അതുനാലെ നങ്കളും അവനവോലെ ആയോകും ഒണ്ണും നങ്കാക്ക് തിക്കിനൊളെള.
ഉലകമെ പടച്ചനായിരുന്ത് അറുക്കപ്പട്ടെ കുഞ്ചി ആട്ടിലെ ഉശിരൊള്ളെ പൊത്തകത്തിൽ പേര് നാത്തെ ആളുകയെല്ലാം അം ചീവാതിയെ വണങ്കും.