22 കിടകാതെ ഇരുക്കിനെ പെൺമ്പുള്ളെ ഓയ്വെ കാത്ത് ഇരുക്കിനതുവോലെ അതുകാടെല്ലാം തങ്കെ കറുമംനാലെ വുടുതലിലെ നാളുക്കുചൂട്ടി കാത്ത് ഇരുക്കിനെ.
പിന്നെ അവൻ ചൊല്ലിയത്, “നിങ്കെ ഇവ്വുലകമെല്ലാം പോയ് മനിശെ മാനടവൻകാൽ മൊത്തമാ ഇം നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊല്ലോണും.
ഒരു പെൺമ്പുള്ളേക്ക് പേത്തുനോവ് വരിനവോളെ പുളെള പുറക്കേക്കൊള്ളെ നേരം വന്തനാലെ വലിക്കും; ഒണ്ണാ ഒരു പുള്ളെ ഉലകത്തിൽ പുറന്തത്തിലെ പിരിയംനാലെ അപ്പിൺ ഉടയാ പേത്തുനോവെ പിന്നെ നിനയ്ക്കിനതില്ലെ.
എന്തൊണ്ണാ പടച്ചുവുട്ടെ എല്ലാ ഏത്തും മനിശെ മാനടവൻകാടും മത്തും ചാവും നാശമും ഒണ്ണെ ചാപ്പത്തിൽ അകപ്പട്ടെ. ഇം കെണീൽ നുണ്ണും ഒരുനാ വുടുതൽ കിടയ്ക്കുമൊൺ അതുകാടും ആശിക്കിനെ.
നിങ്കെ നല്ലെ ചേതിയെ കേട്ടവോളെ നിങ്കെ ഏത്തെടുത്തെ ആശേൽ നുൺ ചോന്ത് പോകാതെ ഉറപ്പൊള്ളതും നിലെ നിൽക്കിനതുമാനെ നമ്പിക്കേൽ നിലെ നുണ്ണോകോണും. പവുലോശ് ഒണ്ണെ ഏൻ ഇം നല്ലെ ചേതിനാലതാൻ തെയ്വ വേലക്കാറൻ ആയത്. ഇം നല്ലെ ചേതി ഉലകത്തിലൊള്ളെ എല്ലാ തിട്ടിക്കലുകാക്കും വുളിച്ച് ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
അവെ വകുറായി പേത്തുനോവ് വന്ത് ചരിയാനത്തിൽ കതറി കോന്തെ.