21 അത് എകനയൊണ്ണാ തെയ്വ മക്കാക്ക് അകത്തെ മകത്തത്തിലെ പിശപ്പ് കിടയ്ക്കിനവോളെ തങ്കാക്കും ചാവിൽ നുണ്ണും നാശത്തിൽ നുണ്ണും വുടുതൽ കിടയ്ക്കുമൊൺ അതുകാടും ആശിക്കിനെ.
തെയ്വം ഉലകമെ പടച്ചെ നാളിരുന്തേ ചുത്തമാനെ പലകപ്പാട്ടുകാറാനാലെ വെളിപ്പടുത്തി തന്തതെല്ലാം നടമാനതുവരേക്ക് മേലോകം അവനെ ഏത്തെടുക്കിളതാൻ.
മകത്തമാനെ അം പിശപ്പിൽ പങ്കാളികയാവപ്പോനെ തെയ്വ മക്കെ ആരൊൺ തിക്കിലൊണ്ടാകേക്ക് പടച്ചുവുട്ടെ ഏത്തുകാടു ബൂറാ കാത്തുകിട്ടേയിരുക്കിനെ.
അതുനാലെ അവൻ ആരയെല്ലാം പുറിച്ച് എടുത്തതോ അവറളെ അവൻ മുതെ വുളിച്ചെ. പിന്നെ അവറളെ നീതിമാൻമാരായ്ക്കെ. പിന്നെ അവറളെ ഉടയാ മകനിലെ മകിമെ ഒള്ളവേരായായ്ക്കെ.
ചത്തവേരാ ഉശിരോറി എന്തിനതും ഇകനതാൻ. നാശമാ പോനെ ഉടമ്പതാൻ വിതയ്ക്കിനത്; ഒണ്ണാ തെയ്വം ഉശിരെ കൊടുത്ത് എത്തിനത് നാശമായ് പോകാത്തതതാൻ.
“ഇനി ഒരു തടവെ” ഒണ്ണെ വാക്കിലെ പൊരുൾ എന്തൊണ്ണാ പടച്ചതാനെ ഇതെല്ലാം ഒരു കാലത്തിൽ കുലുയ്ങ്കി നീയ്ങ്കി മണ്ടും. പിന്നെ കുലുക്കേക്ക് മുടിയാത്തത് എണ്ണേക്കും നില നിൽക്കും.
ഒണ്ണാ നങ്കെ തെയ്വം വാക്ക് ചെയ്യെ നീതിമാൻമാര് മട്ടും ഇരുക്കിനെ ഇടമാനെ പുതുവൻ വാനത്തുക്കും പുതുവൻ പൂമീക്കും കാത്ത് ഇരുക്കേം ചെയ്യിനെ.
ഏൻ പുതുവൻ വാനമാം പുതുവൻ പൂമിയാം കണ്ടെ; മുതേലെ വാനമും മുതേലെ പൂമീം കടന്തേയെ; ശമുത്തിരമും ഇനി ഇല്ലെ.