15 അതുനാലതാൻ തെയ്വ ആത്തുമാവിലെ ഉതവീലേ തെയ്വമെ ആത്തിരത്തോടെ “തകപ്പനേ” ഒൺ വുളിക്കേക്കൊള്ളെ അവശിരം കിടച്ചത്. മിന്നേ നങ്കെ നായപുറമാണമെ പേടിയോടെ പാലിച്ച് പിശയ്ക്കുമതാനേ?
അതുനാലെ ഏൻ പേടിച്ച് നീ തന്തെ പൊൻ പണമെ മണ്ണെ ആത്തു ഓമ്പിവച്ചെ; ഇതി നിനക്കൊള്ളത് എടുത്തോ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“തകപ്പനേ, എൻ തകപ്പനേ, നിന്നാലതാൻ അതെല്ലാം നടക്കും; ഇം ചരിയാനെ വിനേൽ ഇരുന്ത് എന്നെ മാത്തി വുടുക്കാമീ” ഒണ്ണെ; പിന്നെ ചൊല്ലിയത് എകനയൊണ്ണാ, “ഒണ്ണിരുന്താലും എൻ ആശവോലെ നാത്തെ, നിൻ ആശവോലെ നടക്കട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലി വായാതിയെ.
ഏശു അവറകാൽ, “നിങ്കെ വായാതിനവോളെ ഇകനെ ചൊല്ലോണും, ‘മേലോകത്തിലെ എങ്കെ തകപ്പനേ, പരിശുത്തമാനെ നിൻ നാമം മകിമപ്പടട്ടെ; നിൻ രാച്ചം വരട്ടെ; [നിൻ പിരിയം മേലോകത്തിൽവോലെ പൂമീലും ആകോണുമേ;]
“തകപ്പനേ, നിനക്ക് മനശിരക്കമിരുന്താ ഇം കറുമത്തിലെ കോപ്പിയെ എൻകാൽനുൺ മാത്തോണുമേ; ഒണ്ണിരുന്താലും എൻ ആശവോലെ നാത്തെ നിൻ ആശവോലെ നടക്കട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലി വായാതിയെ.
അവൻ ഏശുവെ കണ്ടവോളെ വലിയതാ വുളിച്ച് കാലുക്ക് ബൂന്ത്, “ഏശുവേ, വലിയവനാനെ തെയ്വ മകനേ, എനക്കും നിനക്കും മത്തും എന്തൻ കാരിയം? എന്നെ അലക്കശ്ശിയാതേൻ ഒൺ ഏൻ നിൻകാൽ ഇരക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
കെരശീനിയാ കൂറാളെ മാനടവൻ മുച്ചൂടും അരണ്ട് പറന്താലെ എങ്കളെ വുട്ടുപോകാമീ ഒൺ ഏശുവുകാൽ കെഞ്ചി കേട്ടെ. അകനയവൻ വള്ളത്തിലോറി തിരുമ്പി പോകേക്ക് തലവച്ചെ.
അവൻ വരിനവോളെ പാപമപ്പത്തീം നീതിയപ്പത്തീം നായവിതിയപ്പത്തീം നിങ്കാക്ക് പോതം വരുത്തും.
അന്നേരം ഏശു അവേകാൽ, “എന്നെ തൊടുവാനില്ലെ, എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഇതുവരേക്കും തകപ്പൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോയതില്ലെ. നീ പോയ് എൻ ഇണങ്കരുകാൽ ‘ഏൻ എൻ തകപ്പനും നിങ്കെ തകപ്പനും എൻ തെയ്വമും നിങ്കെ തെയ്വമുമാനവൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോനെ’ ഒൺ ചൊല്ലിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
വിളക്കെ കുടപ്പേക്ക് കാവലാളികെ തലവൻ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയാലെ തിടുക്കൊൺ അകത്തുക്ക് പോയ് അരണ്ട് പറന്താപ്പിലെ അവാൾ പവുലോശുക്കും ശീലാശുക്കും കാലുക്ക് ബൂന്തെ.
ഇതെ കേട്ടതും അവറാത്തുക്കു ഉടവറെ ചങ്ക് നൊറുങ്കി പറന്തേയനാലെ പത്തിരോശുകാലും അങ്ക് ഇരുന്തെ അപ്പോശ്ത്തലരുകാലും, “മാളേ, എങ്കെ എന്തെ ചെയ്യിളെ” ഒൺ കേട്ടെ.
അത് എകനയൊണ്ണാ തെയ്വ ആത്തുമാവ് നങ്കെ ആത്തുമാവും മത്തും ചേന്ത് നങ്കെ തെയ്വ മക്കതാൻ ഒൺ നങ്കാക്ക് വെളിവായ്ക്കി തരിനെ.
അതുമട്ടുമില്ലെ തെയ്വ മക്കെ ഒണ്ണെ പതവിയോടെ ഒരു പുതുവൻ പിശപ്പെ തുടങ്കിനെ നാമും മകത്തമാനെ ഉടമ്പോടെ പിശയ്ക്കിനെ അം നാത്തേക്കായ് കാത്ത് ഇരുക്കിനെ.
നങ്കാക്ക് അം ആശയെചൊല്ലി ഉറപ്പുനാതിരുന്തവോളെ നങ്കാക്ക് എന്തനേത്ത് തേവയൊണ്ണും എന്തെ വായാതോണും ഒണ്ണും തിക്കിനാതിരുന്തവോളെ റൂപ്പു റൂപ്പാക്കേക്ക് കൂടാത്തെ ഉശാരോടെ തെയ്വ ആത്തുമാവും നാമും മത്തും ചേന്ത് നങ്കാക്കുചൂട്ടി വായാതിനെ.
എന്തൊണ്ണാ തെയ്വം ഇം ആളുകളെ മുതെ പുറിച്ചെടുത്ത് ഉടയാ നായപുറമാണമെ അവറാത്തുക്ക് കൊടുത്ത് അവറകാൽ മകത്തമാനെ ഉടമ്പടിനാലെ അവറാത്തുക്ക് വാക്കാം കൊടുത്ത് ഉടയാളെ എകനെ കൊണ്ടാടോണും ഒണ്ണും അവൻ അവറളെ പടിയ്ക്കെ വച്ചെ.
തെയ്വം നങ്കാക്ക് പിന്നിയമോടെ തന്തിരുക്കിനതെ തിക്കിനൊണ്ടാളത്തുക്കുചൂട്ടി നങ്കെ ഇവ്വുലകത്തിലെ ആത്തുമാവയില്ലെ, തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവുതാൻ നേടിയിരുക്കിനത്.
എങ്കെ വുളിച്ച് ചൊല്ലാത്തെ വോറൊരു ഏശുവെ ചൊല്ലി വുളിച്ച് ചൊല്ലുകയോ നിങ്കാക്ക് കിടയാത്തെ വോറൊരു ആത്തുമാവപ്പത്തീം എങ്കളിൽ നുൺ കോളാത്തെ നല്ലെ ചേതിയെ പത്തീം ഒരാ വന്ത് ചൊന്നവോളെ നിങ്കെ അതെ ഏത്തെടുക്കിനത് എനക്ക് അരിശുകം താൻ.
നമ്പിക്കെ ഒള്ളവേരാ ഒൺ നടിക്കിനെ ചിലവേരാ അതെ ചെയ്യോണുമൊൺ കട്ടായം പുടിച്ചെ; കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ നങ്കാക്കൊള്ളെ നമ്പിക്കയെ മാത്തുകേക്ക് നൂണ്ടു വന്തെ കളവാണികതാൻ അവറെ; അവറെ നീമമെ പാലിച്ചാ താൻ രച്ചെ കിടയ്ക്കും ഒൺ പടിയ്ക്കെ വച്ച് അത്തിൽ നങ്കളെ അടിമകാടാക്കേക്ക് അവറെ ആശിക്കിനെ.
ഒണ്ണുക്കും അടിമയാകാതിരുപ്പേക്കുചൂട്ടി കിരിശ്ത്തു നങ്കാക്ക് നായപുറമാണത്തിൽ നുണ്ണും വുടുതലെ തന്തിരുക്കിനെ; അതുനാലെ അത്തിൽ ഉറപ്പാ നില്ലിൻ; അടിമകാട് നുകത്തിൽ എമ്പട്ടിരുക്കിനവോലെ ഇനീം നിങ്കെ നായപുറമാണത്തിൽ അകപ്പട്ടോവാനില്ലെ.
അവനുക്ക് നങ്കകാൽ ആത്തിരം ഒണ്ടായനാലെ മിന്നമേ ഉടയാ എടുത്തെ തീരുമാനംവോലെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവുനാലെ അവൻ നങ്കളെ ഉടയാ മക്കകുട്ടികയായ് എടുത്തു വളത്തെ. ഇന്താൻ അവനുക്കിരുന്തെ പിരിയം.
പേടീലെ ആത്തുമാവെ നാത്തെ തെയ്വം തന്തിരുക്കിനത്; തെയ്വ ചക്കിതീലേം പിരിയത്തിലേം പൊറുപ്പിലേം ആത്തുമാവെ താൻ തെയ്വം നങ്കാക്ക് തന്തിരുക്കിനത്.
അകനെ ഉശിരൊള്ളെ കാലം ബൂറാ ചാവിലെ പേടീക്ക് അടിമയായിരുന്തവേരാക്ക് അവൻ വുടുതലെ കൊടുത്തെ.
തെയ്വം ഒരാമട്ടും താൻ ഒൺ നീ നമ്പിനതീ? ഇല്ലേയ്; ചാവറുകാടും അകനയേതാൻ നമ്പുകേം നടിയ്ങ്കി പേടിക്കേം ചെയ്യിനെ.
ആത്തിരത്തിൽ പേടിയില്ലെ; തികഞ്ച് കവിയിനെ ആത്തിരം പേടിയെ പുറത്താക്കിനെ; നങ്കെ പേടിക്കിനത് തണ്ടനെ കിടയ്ക്കും ഒൺ നിനച്ച് താൻ; അകനെ പേടിക്കിനതൊണ്ണാ തെയ്വത്തിലെ ആത്തിരം നങ്കളിൽ തികഞ്ചതില്ലെ.