17 “ചത്തതെ ഉശിരേത്തുകേക്ക് എനക്ക് മുടിയും ഒണ്ണും നാത്തതെ ഒള്ളതുവോലെ കുടക്കേക്ക് മുടിയും ഒണ്ണും നീ നമ്പിയനാലെ നീ എല്ലാ ചാതികാട്ടുക്കും തകപ്പനായിരുക്കും” ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ?
‘അബുറാകാം എങ്കാക്ക് വലിയെ തമുത്തനായ് ഒള്ളെ’ ഒൺ നിനയ്പ്പാനില്ലെ. എന്തൊണ്ണാ ഇം കൽകാട്ടിൽ നുൺ അബുറാകാത്തുക്ക് മക്കളെ കൊടുക്കേക്ക് തെയ്വത്തുക്ക് മുടിയും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
തകപ്പൻ ചത്തവേരാളെ എത്തുകേം അവറാത്തുക്ക് ഉശിരെ കൊടുക്കുകേം ചെയ്യിനതുവോലെ മകനും ഉടയാക്ക് പുടിച്ചവേരാക്ക് ഉശിരെ കൊടുക്കിനെ.
ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, ചത്തവേരാ തെയ്വ മകനിലെ ചത്തമെ കോക്കുകേം കേട്ടവേരാ ഉശിരോടെ പിശയ്ക്കുകേം ചെയ്യിനെ കാലം വരും; ഇപ്പെ വന്തുമിരുക്കിനെ.
ഉശിരെ തരിനത് ആത്തുമാവാനെ; കറി ഒണ്ണുക്കും ഉതവുനതില്ലെ; ഏൻ നിങ്കകാൽ കുരവുട്ടെ വശനങ്കാട് ആത്തുമാവും ഉശിരും താൻ.
ഒൺ മിന്നൊരു കാലത്തിലേ ചൊല്ലിയെ കരുത്താവ് അരുൾ ചെയ്യിനെ.”
അതുനാലെ എകൂതൻ ഒണ്ണോ എകൂതനല്ലാത്താ ഒണ്ണോ തരം തിരിവുനാതെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പുനെ എല്ലാരാം തെയ്വം നീതിമാനായ് കണക്കാക്കിനെ.
എന്തൊണ്ണാ, “നീ കനേം ചാതീകാട്ടുക്ക് തകപ്പനാകും; നിൻ മക്കെ മറുങ്കണ്ണി എൺമ്പെ കൂടാത്തെ നിലമേൽ പെത്തു പെരുകും” ഒണ്ണൊള്ളെ തെയ്വത്തിലെ വാക്ക് നമ്പുകേക്ക് തകിതി നാതിരുന്തപ്പണും അവൻ അതെ നമ്പിയെ.
ഏൻ പരിച്ചേതനെ ഏത്തനാലെ തെയ്വം എന്നെ നീതിമാനായ് കണക്കായ്ക്കെ ഒൺ പെരുമപ്പടുകേക്ക് അബുറാകാമുക്ക് മുടിയുമീ? ഇല്ലെ.
അത് എകനയൊണ്ണാ ഏശുകിരിശ്ത്തുവെ ചാവിൽ നുണ്ണും ഉശിരേത്തിയെ തെയ്വ ആത്തുമാവ് ചാവാലെ നാശമാവപ്പോനെ ഉടമ്പുകാടെ പിശയ്ക്കെ വയ്ക്കും.
അവെ ഓയിനത്തുക്ക് മിന്നേ അപ്പിൺ കുഞ്ചിക്കാട് നല്ലതോ കെട്ടതോ ചെയ്യിനത്തുക്കും മിന്നേ അവറെ ചെയ്യെ ചെയ്തികനാലെ നാത്തെ തെയ്വം എടുത്തെ തീരുമാനംവോലെ തെയ്വം റിബേക്കാവുകാൽ, “നിൻ വകുത്തിൽ ഇരട്ടെ പുള്ളകാടുതാൻ; അവറളിൽ വലിയാ കുഞ്ചാക്ക് പണ്ണക്കാറനായിരുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുമട്ടുമില്ലെ, “നിങ്കെ തെയ്വത്തിലെ ആളുകയില്ലെ; ഒണ്ണാ ഇപ്പെ നിങ്കളാം തെയ്വത്തിലെ ആളുകയൊൺ വുളിക്കും ഒണ്ണൊള്ളത് ചത്തിയം താൻ” ഒണ്ണും കോശ്ശയ്യാവ് പൊത്തകത്തിൽ എളുതിയിരുക്കുമെ.
ഇം ഉലകത്തിൽ വിലയൊള്ളതെ നാതിനാതയാക്കേക്കുചൂട്ടി തെയ്വം താണവേരാളാം ഉതവിനാത്തതും വിലനാത്തതുമാനെ വേരാളെ പുറിച്ചെടുത്തെ.
മുതെ മനിശനാനെ ആതാം ഉശിരൊള്ളെ മനിശനായെ ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ? കടശീലെ ആതാമാനെ കിരിശ്ത്തു ഉശിരെ കൊടുക്കിനെ ആത്തുമാവായെ.
എല്ലാത്തുക്കും ഉശിരെ കൊടുക്കിനെ തെയ്വത്തിലേം പൊന്തിയോശ് പീലാത്തോശുക്ക് മില്ലോട് ഉടയാ ആരൊൺ വെളിപ്പടുത്തിയെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവാം ശാച്ചി നുറുത്തി
അവെ ആണാനെ അബുറാകാമ് പട് കിശവനായ് ഇരുന്തപ്പണും വാനത്തിലെ വെള്ളികാടുവോലേം കടലരുകിലെ മണലുവോലേം കനേം മക്കെ പുറന്തെ.
ഉലകമെ തെയ്വം ഉടയാ വശനത്താലെ പടച്ചെ; അകനെ ഇം കാണതുകാടെല്ലാം നങ്കെ കാണതിൽ നുണ്ണില്ലെ ഒണ്ടായത്. അതെ നങ്കാക്ക് നമ്പിക്കയാലെ തിക്കിലൊണ്ടാനെ.
നമ്പിക്കയാലെ നോകെ അതുവരേക്ക് കാണാതിരുന്തെ കാരിയങ്കാടെചൊല്ലി തെയ്വത്തിൽ നുൺ മുന്നറിവ് കിടച്ചവോളെ ഉടയാ കൂരക്കാറാളെ രച്ചപ്പടുത്തുകേക്കുചൂട്ടി ചാമിക്കാറനായ് ഒരു പെട്ടകമെ ചെയ്യെ. അകനെ ഉടയാളിലെ നമ്പിക്കയാലെ നീതീക്ക് അവകാശിയാകേം ഉലകമെ കുത്തമെ വിതിക്കുകേം ചെയ്യെ.
മിന്നേ നിങ്കെ തെയ്വത്തിലെ ഇരക്കം കിടയാത്തവേരാനാലെ നിങ്കെ തെയ്വത്തിലെ മാനടവൻ നാതിരുന്തെ; ഒണ്ണാ ഇപ്പെ നിങ്കാക്ക് തെയ്വത്തിലെ ഇരക്കം കിടച്ചതുനാലെ അവൻ മാനടവൻതാൻ.
ഒണ്ണാ എൻ ഇണങ്കരേ, കരുത്താവുക്ക് ഒരുനായും ആയിരം വരിയമും ഒരുവോലെ താൻ ഒൺ നിങ്കെ മറക്കുവാനില്ലെ.