12 എല്ലാരും തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ അകന്ത് പോയനാലെ നൽമെ ചെയ്കേക്ക് ആരുക്കും കൂടാത്തെ; ഒരാക്കുകൂടി കൂടാത്തെ.
ഒണ്ണാ ഉതവാത്തെ പണ്ണക്കാറനെ പുറത്തൊള്ളെ ഇരുട്ടുക്ക് ഒറീൻ; അങ്ക് കോത്തേം കുലവേം പല്ല്കടീം ഒണ്ടാകും.”
തെയ്വമെ തേടി അവനെ തിക്കിലൊണ്ടാനവൻ ആരും നാത്തെ, ഒരാ കൂടി നാത്തെ.
അവറെ ഇതയങ്കാട്ടിൽ ബൂറാ വഞ്ചനെ നുറഞ്ചിരുക്കിനതുനാലെ; ഉടവുറെ വായിൽ അവറെ അശിങ്കമെ കുരവുടിനെ; പാമ്പിലെ വായിലെ വിശമ്പോലെ അവറെ വായ് വശീക്ക് അശിങ്കമെ കുരവുടിനെ.
മിന്നേ നങ്കെ എല്ലാരും അവറെ ഇടേൽ നങ്കെ ഉടമ്പിലെ പിരിയത്തിൽ പിശച്ച് വന്തെ; അകനെ നങ്കെ ഉടമ്പാം മനശാം പിരിയപ്പടുത്തിനെ കാരിയം ചെയ് വോറെ ഒള്ളവേരാവോലെ പുത്തീൽ തെയ്വ കോപത്തുക്ക് മക്കകാടായെ.
ഒരു കാലത്തിൽ അവൻ നിനക്ക് ഒരു ഉതവീം നാതെ ഇരുന്താതാൻ; ഒണ്ണാ ഇപ്പെ അവൻ നിനക്കും എനക്കും ഉതവിയൊള്ളാ ആയിരുക്കിനെ.
മിന്നേ നിങ്കെ മുറേക്ക് നടക്കിനെ ആടുകാടുവോലെ നടന്തെ; ഒണ്ണാ ഇപ്പെ നിങ്കെ ആത്തുമാവുകാടെ കാപ്പാത്തിനവനും ആട്ടുക്കാറൻ ആനവനും കാക്ക് തിരുമ്പി വന്തിരുക്കിനെ.